Huston River Park

- nie, nie urwał mi się film. po prostu zasnęłam - co równoznaczyło się chyba z urwanym filmem. zrób z niej striptizerkę! hihi xdd w każdym razie violet pewnie też była z tych hipisiar, ale niestety chyba tylko po tym, jak w jej krwi zaczynały krążyć procenty - taaa, teraz wiem ile mogę wypić - mruknęła z ironią w głosie - to znaczy zawsze wiem ile mam wypić, ale nie wiedzieć czemu zawsze to się kończy kacem. dobra, skończmy ten temat - trochę się zdenerwowała, no bo ostatnio chyba violet w kółko gada o piciu, tak mi się zdaje, albo tylko wydaje xd

okej, lauren właśnie została striptizerką ;d

roześmiała się przyjemnie, związując włosy z równie przyjemny węzeł. popatrzyła sobie jeszcze chwilkę na rzeczkę, na słoneczko, na ludzi, stwierdzając że jej nowe miejsce zamieszkania coraz bardziej jej się podoba! westchnęła tylko cicho pod nosem.
- dobrze, że ja jeszcze nie zaliczyłam takiej imprezy, żeby urwał mi się film - wypięła dumnie pierś, śmiejąc się przy tym. machnęła ręką, skoro violet chce zakończyć ten temat.

- przecież mówię, że nie urwał mi się film, tylko zasnęłam! - pisnęła z pretensją w głosie i bulwersacją widoczną na jej twarzy - nawet nie wyglądam na jakąś niewiadomo jaką imprezowiczkę, pff - parsknęła, po czym miała ochotę znów wyciągnąć lusterko i sprawdzić, czy naprawdę tak nie wygląda, ale się powstrzymała. nie będzie z siebie już większej idiotki robić dzisiaj xd ale żeby skończyć ten temat, to postanowiła się dalej wypytywać o różne rzeczy lauren - a co cię tu tak na marginesie sprowadza?

chciała powiedzieć, że znów ją najwidoczniej źle zrozumiała, ale tylko otworzyła usta i zaraz się uśmiechnęła.
- właściwie to nie wiem - wzruszyła ramionkami, wciągając nogi na ławkę, usadawiając się wygodniej. - chciałam się usamodzielnić i zobaczyć czy dam sobie radę sama - kiwnęła głową na zakończenie swojej wypowiedzi. no ciekawe, czy da sobie rade sama. bez żadnych kont w banku! i krat płatniczych! jej rodzice jednak byli wyrodni, skoro tak postąpili, chcąc jej udowodnić, że nie da sobie rady :<

- to sobie wyobraź, że ja też już od jakiegoś czasu się tu usamodzielniam i przechodzę szkołę życia - roześmiała się, bo teraz w jej przypadku aż tak strasznie nie było, zwłaszcza, że jej ojciec zobowiązał się do utrzymania jej w wakacje po zdanym semestrze i co jakiś czas na jej konto wpływają dość pokaźne sumki, na sukienki, buty i inne przyjemności - to pewnie sprawka twoich rodziców, co nie? bo w moim przypadku było tak, że zostałam tu wepchnięta niemal siłą - lekko się skrzywiła, ale potem uśmiechnęła się szeroko, bo w sumie jej się tu podobało.

- sama chciałam tutaj przyjechać i zobaczyć jak wygląda samodzielne życie - przyznała się do swojego pomysłu, nawet dość odpowiedzialnego jak na nią! - tyle, że rodzice stwierdzili, że muszę zarobić co najmniej tysiąc dolarów na miesiąc, żeby mogła tutaj zostać - skrzywiła się lekko, zastanawiając się na ile zmian biedna będzie harować. ojo, ale jej się uda, bo się uparła! - aha, no bo zabrali mi karty i takie inne, żeby pokazać że to nie jest takie łatwe - spojrzała na swoje paznokcie, jednak pewnie niewiele już widziała z ich koloru. przeraziła ją wizja pracy na kilka zmian! : o więc zrobiła wielkie oczy.

- praca na kilka zmian?! przecież zamęczysz się na śmierć! szczere wyrazy współczucia - poklepała ją po ramieniu pokrzepiająco - ale twoi rodzice zostawili cię tak bez niczego? bez żadnego kapitału początkowego, ani nic?! - uniosła brwi w ramach lekkiego zaskoczenia - a tak w ogóle to gdzie masz zamiar pracować? - zapytała z wrodzonej ciekawości, hihi.

zrobiła smutną minę, kiwając przecząco głową, że nie ma żadnego kapitału początkowego. rodzice lauren mieli inne metody wychowawcze niż tata violet, co widać na załączonym obrazku w tej chwili, hihi. zastanowiła się chwilę nad odpowiedzią co do tej pracy, przecież jej nie powie z dumą 'będę striptizerką, żeby im pokazać że umiem zarobić sama tysiąc złoty wdziękami!'. - kelnerką - odpadła, bo to wydawało jej się najlepszym rozwiązaniem. - przynajmniej na początku - dorzuciła, modląc się, żeby uwierzyła w jej niewinne kłamstewko na początek, hihi. poprawiła swój szary, obszerny sweterek, lubiła luźniejsze rzeczy.

- oho, to masz chyba kiepsko. nie wyobrażam sobie siebie w takiej sytuacji. nie wiem co bym zrobiła - wzdrygnęła się lekko na tą myśl, bo pewnie by została dziwką. pięniądze zararabia się w tej 'branży' w miarę szybko i w miarę dużo. tak jej się przynajmniej zdawało, ale potem szybko przestała na ten temat myśleć, bo się trochę przeraziła samej siebie! - o, kelnerką! a gdzie? - zapytała, bo miała w planach wpadać czasem do lauren podczas kawy, drinka, tudzież obiadku, to zależy gdzie będzie pracowała, hihi.

sori za zapłon, siostra nagle zachciała integracji, bo chce moje okulary1 =.=

ojej, właśnie się chyba biedna lauren wkopała. nie znała tutaj żadnych kawiarni, bo pewnie nie było jednej takiej samej w berlinie i moskwie. ale jakoś trzeba wybrnąć!
- starbucks - pokiwała głową, lekko się uśmiechając. pogrzebała chwilę w torbie i wyjęła z niej pomadkę o smaku gumy balonowej tak jak na początku i jakieś przyjemne perfumy, zapewne marc jacobs daisy, którymi się lekko spryskała. spojrzała na zegarek, robiąc małe 'ups!'. wcisnęła jej swój numer telefonu, jakby chciała iść gdzieś na kawę czy coś, albo nie wiem i pewnie pobiegła, hm, do pracy!

violet się pewnie zdziwiła, ona się chyba dzisiaj non stop dziwi, że lauren tak szybko zniknęła i że leciała gdzieśtam na zabicie. pewnie kiedy zniknęła jej z oczu, to zdała sobie sprawę, że jest już ciemno! no cóż, spostrzegawczością, to ona również nie grzeszyła. trochę się tym faktem zaniepokoiła, ale na szczęście nie miała daleko, więc się wzięła w garść i szybkim krokiem zmierzyła w kierunku apartamentowca, w którym mieszka.

spacerowała sobie tutaj, trochę marznąc, bo chyba było trochę chłodno, ale i tak nie chciała wracać do domu. zaczynało jej się tam nudzić, a ruch to zdrowie, więc postanowiła się przejść! potarła sobie ramiona i zapięła sweterek w kolorze khaki. ogólnie czuła się dzisiaj niefajnie, bo od rana było jej trochę słabo, dlatego też miała nadzieję, że świeże powietrze jej pomoże. :c

w sumie nie wiem czy dziś mam wenę, bo mnie ucho piecze ;d tak jakby coś to do tego miało, ale nieważne. dajmy na to, że ma. więc przechadzała się tutaj, bo znała ten teren, zapoznała się z nim całkiem dobrze wczoraj. szła raczej wolno, kopiąc czubkiem czerwonego conversa jakiś kamyczek, który napatoczył jej się pod nogę. usiadła sobie na ławce, no pewnie obok blair bo tam wolne było, a ona miała blisko, poprawiając swój szary szalik i obszerną miałą bluzkę, bo ona tylko wyciągnięte rzeczy lubiła, taka przedziwna przypadłość. usadowiła się po turecku na ławeczce, wyciągając jakiś przyjemny notatnik z domem dla zmyślonych przyjaciół pani foster na okładce i ołówek. no i coś tam sobie skrobała w nim! może pisze tajemniczy pamiętnik, kto wie.

dom dla zmyślonych przyjaciół pani foster <3

blair pewnie lubiła tą bajkę, więc kiedy zobaczyła, że dziewczyna, która usiadła obok niej, wyciąga notatnik z tą oto bajką, uśmiechnęła się pod nosem. właściwie dawno tego nie oglądała. ogólnie dawno nie oglądała bajek, w sumie nie wiem czemu, bo czasu miała chyba aż zanadto. przynajmniej na razie. zaczęła się więc wpatrywać w zeszycik lauren, ale pomyślała, że zaraz ją oskarży o to, że czyta, co pisze w pamiętniku, bo blair pomyślała, że to właśnie pamiętnik. dlatego też odwróciła wzrok, wzdychając sobie cicho i zaczęła się zastanawiać czemu nie wzięła ze sobą papierosów, na które miała akurat ochotę. uparcie sobie tłumaczyła, że nie może palić, i że przecież rzuciła już jakiś czas temu, ale widocznie to do niech nie docierało.

zawzięcie coś skrobała swoim ołówkiem o kartkę papieru, co chwilę wbijając wzrok w wodę, żeby zastanowić się nad tym co pisze. ma plan, że kiedyś na swoim pamiętniku zarobi miliony, bo go wyda! może nawet ciekawie pisze, ale obecnie zajęła się robieniem jakiegoś dziwnego rysunku, bliżej nieokreślonego, nawet dla niej. kombinacja kwadratów, kółek i odrysu swojej ręki. spojrzała na dziewczynę, najwidoczniej wcześniej widziała, że patrzy się na jej zeszycik, więc go zamknęła, zaznaczając ołówkiem, gdzie skończyła swoje pisanie i rysowanie.
- fajny, prawda? - zachichotała, przystawiając okładkę zeszytu do policzka. - cieszę się jak dziecko, że znalazłam jakiś głupi zeszyt - puknęła się palcem wskazującym w środek czoła i pokręciła głową z niedowierzaniem. w sumie nie pomyślała, że blair to może nie interesować :<

zaczęła szukać po kieszeniach, czy nie ma czegoś, co da się zapalić. chyba dopadł ją jakiś poważny głód nikotynowy. znalazła tylko paragon, papierek po batoniku i zapalniczkę, zupełnie nieprzydatną, skoro nie miała papierosów. westchnęła tylko i spojrzała na lauren, która właśnie do niej mówiła.
- fajny - przytaknęła, sprawdzając jeszcze drugą kieszeń. och, to tylko klucze. uśmiechnęła się do dziewczyny, chowając swoje 'skarby' z powrotem do kieszeni. - wcale nie głupie, to raczej fajne, że potrafisz się cieszyć z takich drobnostek - wzruszyła ramionami. ona przez ostatnie dni nie potrafiła się w ogóle szczerze cieszyć, więc może wydawało jej się to jakieś superfajne. znaczy to szczęście lauren, prawda.

sori za zapłon, rodzinka, siasia

przyglądała się dość ciekawsko, temu jak grzebie po kieszeniach. lauren była wolna od nałogów, nie paliła i takie inne, ale pewnie to się bardzo szybko zmieni, więc nie wiedziała jak to jest, cóż. uśmiechnęła się tylko lekko, ściągając z nosa ray bany cats tysiąć, są piękne <3
- ale można pomyśleć, że jestem dziwna, bo się cieszę z zeszytu - zauważyła, unosząc wysoko brwi, - lauren jestem - rzuciła do dziewczyny. w każdym razie popatrzyła jeszcze chwilę na blair, a potem dalej skrobała w swoim zeszyciku, opisując dzień wczorajszy.

okej :*

ze smutkiem stwierdziła, że nie ma żadnych papierosów, a nawet słodyczy. to dość smutne, bo chyba jest uzależniona i od tego i od tego, ostatnimi czasy. popatrzyła na lauren.
- nie jesteś dziwna. zresztą, nowy jork jest pełen dziwaków - wzruszyła ramionami, zastanawiając się, czy również do takich dziwaków należała, hm. chyba nie, a przynajmniej miała taką nadzieję. - blair - odparła, zagarniając pojedynczy kosmyk włosów za ucho i zerkając jak pisze w zeszycie. znowu jednak stwierdziła, że nie chce wyjść na wścibską, więc założyła nogę na nogę i zaczęła się wpatrywać w czubek swojego buta.

okręciła bardziej szyję swoim szarym, miękkim szaliczkiem, kończąc rysunek kota obok swojego wpisu. wolała nie mówić, że piszę pamiętnik, żeby nie zapomnieć nawet drobnostek z każdego dnia, ale wtedy mogłoby już się wydać do końca dziwne, że dziewiętnastolatka pisząca pamiętnik, cieszy się z zeszytu z kreskówką, którą może oglądać godzinami.
- w każdym mieście jest pełno dziwaków, można przywyknąć - zauważyła, zamykając zeszycik, tak że aż pewnie zrobił się lekko wietrzyk, który poleciał w kierunku jej twarzy i podskoczyło jej kilka kosmyków włosów, które opadały luźno na owal twarzy.

zaczęła sobie rysować palcem na kolanie, a może raczej pisać, jakiekolwiek literki, które chyba składały się w słowa. a może i nie, nie wiem. zaczęła się zastanawiać nad tym, co powiedziała lauren.
- hm, tak, ale nowy jork jest chyba szczególny pod tym względem. chociaż nie wiem. mam nadzieję, że nie zaliczam się do owych dziwaków - uśmiechnęła się lekko i dostrzegła pana z watą cukrową. rzuciła jakieś 'zaraz wracam' i poszła sobie kupić jedną watę, pewnie była wielka i nie zje nawet pół, ale przynajmniej zasłodzi się na dłuższy czas i nie będzie jadła już tylu słodyczy. podsunęła watę lauren pod nos. - chcesz? - zapytała, po czym sama oderwała sobie kawałek i wpakowała go do ust. - a tak a propos, jesteś stąd?

przyjrzała się blair, zastanawiając się przez chwilę, czemu myśli że zalicza się do tych dziwaków. nic dziwnego w jej wyglądzie nie znalazła, przynajmniej to. zobaczymy co będzie potem, albo nie wiem. spojrzała na wielką watę cukrową, odrywając od niej kawałek dla siebie. po jednym kawałku się zasłodzi na dwa dni :< zalety wat cukrowych, przynajmniej tak zdawało się laurę. - nie - pokręciła przecząco głową, unosząc lekko brwi. - mieszkałam w berlinie, a urodziłam się w moskwie - opowiedziała jej z grubsza swoją malutką historię życia, bo to był tylko jeden znaczący fakt w jej dotychczasowej biografii. może teraz będzie tego więcej!

pokiwała głową, odrywając kolejny kawałek waty. w sumie dopiero drugi, a już się zasłodziła.
- w berlinie? zawsze chciałam tam pojechać. znaczy byłam jakieś kilka lat temu, na wakacje - przypomniała sobie. w zasadzie to było dawno temu, a blair lubiła berlin. postanowiła, że jeszcze kiedyś się tam wybierze. myślała nawet, że w te wakacje, ale już miała zaplanowane, że w sierpniu jedzie do londynu, o ile nic nie zepsuje jej planów. - więc co cię sprowadza do nowego jorku? - powstrzymała się od kolejnego kawałka waty, bo zaczynało ją już mdlić. :<

odgarnęła włosy od twarzy, które cały czas targał jej wiatr, żeby spokojnie zjeść watę, bez żadnych dodatków w postaci jej włosów. kiedy jej się to udało, związała go w jakiś luźny, nieskomplikowany, przyjemny węzeł. chwilę zamyśliła się nad tym, co ją tu sprowadza, jednak przypomniała sobie, że zamiast zmiany miasta postanowiła zrobić jeszcze jedną ważną rzecz. - trochę się usamodzielnić i pokazać rodzinie, że sam sobie radę bez ich łaski - oderwała jeszcze kawałek, wpychając go do buzi. już się zasłodziła, więc kiedy go zjadła lekko się skrzywiła i zachichotała pod nosem. ej, ale jednak życie bez karty kredytowej ojca jakoś jej szło! bo to dopiero dwa dni, prawda. a już miała całkiem sporą sumkę, żadna praca nie hańbi.

- i jak ci idzie? - zapytała, nie zastanawiając się nad tym, czy przypadkiem nie jest zbyt wścibska. cóż, może i była, ale co tam. spojrzała na watę, której nie ubyło nawet pół. - jak nie chcesz to nie mów - dodała jeszcze. przypomniała sobie początki swojego usamodzielniania się. w zasadzie to nigdy jej to nie wyszło, bo nadopiekuńczy ojciec i tak płacił za jej rachunki i wszystkie zachcianki. westchnęła cicho, bo wiedziała, że kiedy dowiedzą się, że ich jedyna, wzorowa i idealna córeczka jest w ciąży, nie będą już tacy skorzy do pomagania. :c

- jestem tu niecałe dwa dni, czyli nawet nieźle, bo jeszcze żyję - pokiwała głową, zadowolona z siebie, że zarobiła już na cały miesiąc + na dodatek na czynsz i nie ma się czym przejmować. założyła nogę na nogę, wygładzając swoje czarne rurki na kolanach i strzepnęła z nich jakiś niewidoczny paproch. uśmiechnęła się szeroko, dumnie wypinając pierś. jednak po chwili się roześmiała i znów popukała w środek czoła palcem wskazującym. wepchnęła na siłę swój zeszyt do torebki, napakowanej zakupami, co ważniejsze produkty na przetrwanie.