Nespresso Botique Bar

- to no nareszcie komplement! - ucieszyła się, no bo ile można czekać! chyba stawała się wymagająca. uśmiechnęła się całkiem uroczo, mając nadzieje, że nie ma brudnych rąk ; d żartuje. przesiadła się na krzesło obok niego, bo pewnie siedziała naprzeciwko i pocałowała go w policzek, pewnie tak na zachętę. jak do tej pory.
sori za zapłon, musiałam zamówić bilety na ten głupi koncert kajli minok.

był leko zaskoczony całusem. przez krótką chwilę tylko na nią spoglądał, potem szybko ją pocałował.
w nos.

roześmiała się tym zaskoczeniem, rozbawiło ją to. sama nie wiem dlaczego, ale trudno. spojrzała w kartę odnajdując te szatańskie naleśniki! viva la cucaracha!
- trudno, wpakuje w ciebie naleśniki. - wzruszyła ramionkami, bo ramion to ona wielkich nie miała. położyła głowę na jego ramieniu, pewnie ją jakoś ciążyła. jak się śpi po czternaście godzin, to tak jest!

objął ją uśmiechając się (Jimmy był typem faceta, któremu uśmiech z twarzy nie schodził nigdy)
- naleśniki? mmm, brzmi pysznie.

- wymaże cię śmietaną, ha ha! i ja będę miała powód do śmiechu! - ucieszyła się z tego faktu chyba, że nie dadzą śmietany i będzie beznadziejnie. tak czy siak, bita śmietana jest najlepsza. najlepsiejsza jak mówi moja siostra.
- aha, i doszłam do wniosku, że tego siniaka sama sobie nabiłam - pokiwała głową, może wykorzystała własne roztrzepanie do spotkania! bóg jeden wie.

- wiedziałem! ty tylko chciałaś wzbudzić we mnie wyrzuty sumienia, ale wiesz co? nie udało ci się, złośnico. - mówił do niej mrużąc śmiesznie oczy.

- a ruszyły się w tobie jakieś wyrzuty sumienia, że walnąłeś biedną, spokojną, bojącą się zboczeńców dziewczynę? - zadała to pytanie z ciekawosci, zresztą chyba lubiła się z tym przekomarzać.
naleśniki przyszły, tak dostały nóg! nawet z bitą śmietaną.
- nie mruż tak tych oczu - zmrużyła swoje też przy okazji składając usta w dzióbek. wzięła na palec trochę bitej śmietany i wymazała nią nos dżimiego. muhah! ; d

- ty mnie uderzyłaś pierwsza!
kiedy Abi upaćkała jego nos, lekko odskoczył:
- co ty robisz, głuptasie? - i również ubrudził jej nos bitą śmietaną.

- brudzę ci nos bitą śmietaną, no co? - roześmiała się i musiała wpakować jakoś tą bitą śmietanę ze swojego nosa do buzi. ale chyba lepszym pomysłem będzie zmazać to, whatever! najwidoczniej ta zabawa nie spodobała się kobiecie, która siedziała przy stoliku obok i zaczęła się wydzierać, że niewychowane dzieci wpadły do kawiarni i nie mają co robić.
- niezbyt przyjemna tu atmosfera - stwierdziła, kładąc kolejną partię śmietany, tym razem narysowała mu wąsy. dobrze, że nie na czole, cnie!

wyczyścił swój nos, zlizał swoje wąsy i posłał buziaka starszej pani, której najwyrażniej nie spodobało się ic zachowanie. po czym wziął serwetkę i wycyścił nos swojej towarzyszki.

- takie ładne wąsy, mógłbyś chodzić w takich na codzień - wybuchła śmiechem, bo wyobraziła sobie jakby ludzie reagowali na śmietanowe wąsy dżimiego. spojrzała na starszą panią.
- nie rób jej nadziei, dżimi - poklepała go po ramieniu i westchnęła zabierając się za swoje żarełko.

- staram się tylko być miły - roześmiał się - smacznego, skarbie.

podziękowała grzecznie i wzięła pierwszy kęs. ale i tak to dupcia bez babcinych konfitur z jakiejś tam czarnej porzeczki albo innych morel.
- patrz, pada! - ucieszyła się, wskazując widelcem na okno. bo pewnie siedzi koło okna, abi zajmowała tylko takie stoliki. - sory, teraz będziesz musiał znieść spacer ze mną! - poczochrała mu włosy, i hope spacer nie będzie torturą.

- znieść? brzmiało to tak, jakbyś chciała mnie zaciągnąć tam siłą. ale wiesz co? - zbliżył swoją twarz do jej twarzy - nie dam się - szepnął znowu śmiesznie mrużąc oczy, po czym roześmiał się - pójdę tam z tobą z przyjemnością, panienko.

cmoknęła go w sam środek ust, co będzie sobie dziewczyna żałować.
- to chodźmy teraz, w takim razie - uśmiechnęła się zachęcająco, słodko i ogólnie super bajerancko. wstała i chwyciła go za rękę. zarzuciła torbę na ramię i i i możesz zacząć gdzieś na świeżym ; >

załóżmy, że jeszcze jest otwarte. tak więc blair weszła tutaj, kompletnie przemoczona, bo złapał ją deszcz. postanowiła tu przeczekać burzę, która, zamiast stopniowo się kończyć, była coraz większa. zamówiła ciepłą herbatę, żeby jakoś się ogrzać, do domu miała dość daleko, a telefon jej się rozładował i nie mogła zadzwonić po żaden środek transportu. fatalny zbieg okoliczności.

Usiadł przy stoliku z laptopem, gazetami i kawą. Otworzyl gazety i słuchając muzyki zaczął je czytac.

przyszła sobie tutaj, mając nadzieje, że mała dawka kofeiny ją trochę uspokoi bo dziś wyklinała wszystko - zaczynając od butów, kończąc na nienawidzeniu wszystkich ludzi na ziemi. przy okazji, jak stała przy kasie, mignęła jej znajoma twarz, nejt cnie. przysiadła się do niego, dmuchając w swój papierowy kubek, raczej w jego zawartość, ale cichoooo, o.

Uniósł wzrok znad gazety i wyjął słuchawki z uszu. Usmiechnął się lekko. -hej.

pewnie też się przywitała, bo burakiem nie jest. napiła się łyka kawy, ale była zbyt gorąca i poparzyła sobie język. pod nosem tylko puściła jakaś wiązankę, nie wiadomo czy kierowaną do własnego języka czy do zbyt gorącej kawy.
- oszalałabym, za dużo bodźców na raz - wskazała na gazetę, a potem na słuchawki. odstawiła zirytowana kubek na stolik.
- jak tam, jak tam? - spytała, bo przecież jakoś dawno go nie widziała i takie tam. lekko oparła łokcie o blat.

Uśmiechnął się i poklepał laptopa -Jeszcze to. - Wyłączył swojego ipoda, gazete położył na laptopie i sie całkiem wyprostował. Kości lekko mu strzelały, bo siedział długo w jednej pozycji. Pewnie pomyślał teraz o jakimś tajskim masażu. -Wszystko w jak najlepszym porządku. -Przeczesał włosy. -A u Ciebie co tam? Dawno się nie widzieliśmy.

usłyszała go strzelanie kości i aż ją ciarki przeszły, bo ją ten dźwięk przerażał. no bo jakiś taki dziki jest, jakby zaraz człowiek miał się połamać na drobne kawałeczki.
- no jakoś tak wypadło, że musiałam sobie pooolecieć - kiedy mówiła to polecieć to machnęła ręką w powietrzu, że niby samolocik. - no i teraz przez to wypadłam z jakiegokolwiek tematu, może to i lepiej, bo mniej wiem - uśmiechnęła się lekko, przekręcając cały czas swój pierścionek.

-Poleciec gdzie?

- do domu - odpowiedziała szybko, obserwując jak paruje jej kawa. nogą zaczęła pukać w rytm muzyki, która pewnie akurat leciała. co z tego, że jakiś kicz, popukać można. bo nigdy nie słyszałam fajnych utworów w kawiarniach! granda. uśmiechnęła się, przenosząc wzrok na niego.

Usmiechnął się i odchylił się na krzesełku. -To tak jak ja. -Głośno westchnał.