Nespresso Botique Bar

W końcu dotarły przed twarz miłego sprzedawcy i Kayla złozyła zamówienie na dwie duże kawy z duza ilością cukru-To gdzie śiadamy??

- hm, o... o... tam ! pod oknem - wskazała palcem. Szybko wyminęła kilku ludzi by nie zajeli tego miejsca. Gdy usiadła wraz z Kajlą zaczęła :
- no więc, opowiadaj kochana, co tam zaszło i w ogóle, musze w końcu się wtajemniczyć, a nie, gdzie usłysze to nie wiem o co chodzi.
Spojrzała przez okno, zawsze patrzyła, czekała aż Kajla jej zacznie opowiadać.

Najpierw wsypała 5 torebek cukru do kawy i gwałtownie pomieszała,mimo że była gorąca musiała się jej napić po to tu przyszła-a tego mi było trzeba-odstawiła kubek i popatrzył na Ali-No to jakiwesz posypało się z Nejtem ale za to mam  nowego chłopaka

- do tego też doszłam - Alis się usmiechnęła. Nie słodziła tyle co Kajla ale też sporo. Zaczęła dmuchać , by ostudzić troche. Mogliby wymyślic jakąś chłodziarke albo coś. A nie''masz wiatr pod nosem''. - Ale jeszcze jeszcze, musze troche posłuchać, bo już chyba wychodziłam z siebie, szkoła dom, szkoła dom, czasem impreza...

-No i dziś kolejna u Ralfa mam nadzieje ze znowu poimprezujemy razem-usmiechneła się do przyjaciólki i podmuchała jeszcze swoją kawę-Nejt jest chyba teraz z Gerogina,chyba ją poznałas???

- poznałam, poznała, chociaż ją, ale wiekszości osób na imprezie nie znałam i nie poznałam. - zasmuciała sie na chwile a potem pociągnęła łyk kawy - Ale oni razem? aj, to też było do przewidzenia. Nowy York jest mały, jednak.

-Ta bardzo mały-zachmurzyła się-A miałam ją za przyjaciólkę,no ale skoro Nejt ja wybrał to trudno.Aco tam u Ciebie opoiwadaj

- Nie lubisz jej bo jest z Nejtem - Alis się zdziwiła. - Może ty i on poprostu nie byliście pisani sobie, a oni moze tak? No ale dobra, u mnie? nuda. wielka nuda. nikogo nie umiem poznać, ani nic i w ogóle, jestem ciągle w domu, oglądam MTV, karmie psy itd. A no właśnie, ty jeszcze nie byłaś u mnie w domu. No to idziemy - uśmiechnęła się, wzięła Kajle za wolną ręke, bo drugą trzymała kawe.

-Ej nie powiedziałam ze je nie lubie,ale to dziwne wszystko wyszło jakbyś znała wszystkoinaczej bys na to patrzyła-pokreciła głową i wzieła swoją kawe-Dobra chodzmy ale na krótko bo zaraz impreza u Ralfa:)

abi była akurat w pobliżu, chodź może dlatego, ze blisko mieszka.
usiadła przy jakimś przyjemnym stoliczku, rozglądając się co robią inni. chyba jej większa uwagę przykuł mężczyzna, który na oko miał kryzys wieku średniego bo wsypał już pięć saszetek cukru do czarnej jak smoła kawy.
siedziała, czekała i nachodziła ją chęć na naleśnika z dużą ilością powideł produkcji "BABCIA".

wszedł do kawiarni, rozejrzał się. od razu ujrzał znajomą twarz i przysiadł się do Abilene.
- hej, po ciemku byłaś ładniejsza! - zażartował sobie całując ją w policzek na powitanie.

- cześć! - ucieszyła się na jego widok i może też przez to, że właśnie posmarowała usta coca-colowym smackersem. - oh, dziękuję. wiesz, że jestem złośnicą i w każdej chwili mogę przesiąść się do tamtego dziwnego faceta - kiwnęła głową na tego, który wsypał już zdecydowanie za dużo cukru do kawy i dalej kontynuował swoje dziwne zajęcie. uśmiechnęła się i odgarnęła włosy od buzi.

- ale się nie przesiądziesz, bo ci nie pozwolę, skarbie. - uśmiechnął się ciepło po czym razem z nią zaczął się przyglądać temu dziwnemu typkowi.

- a co mi zrobisz? - wystawiła język jak jakaś mała dziewczynka, która chce wszystko widzieć. podobno każdy ma w sobie coś z dziecka, więc nie będzie jakimś wyjątkiem w tej kategorii wiekowej, która tak robi.
- brr, chyba się zamyślił - wzdrygnęła się na samą myśl, jak potem wypije tą kawę. pewnie zamówi drugą i zrobi z niej dziwne cukrowe coś.

- nic ci nie zrobię - również wytknął do niej język - wolę nawet nie myśleć o tym, że on to potem wypije - wzdrygnął się - cukier zabija w kawie cały smak.

- to wpij sobie na przykład herbatę bez cukru, nie da się - uniosła brwi bo nie wyobrażała sobie kawy czy też herbaty bez cukru. jej matka do wszystkiego dolewała rum, ale chyba to nie jest najlepszy pomysł. podsunęła mu kartę z wymyślnymi nazwami kaw pod nos. - skąd oni biorą te nazwy? "czarne morze rozkoszy"?- zacytowała otwierając szeroko oczy. - wolę tego nie pić - spojrzała na dżimiego, kto wie.
serio widziałam taką kawę ; dddd

uśmiechnął się słodko.
- 'czarne morze rozkoszy', brzmi kusząco. ale mimo wszystko wolę zwykłego lucyfera. czarna, mocna kawa jest najlepsza.

- tak, bo pewnie dopiero wstałeś, ale nie chcesz się przyznać - pokiwała palcem wskazującym w jego stronę. zamówiła jakaś pseudo kawę 1% kofeiny, 99% wody, bo uznawała, że wszystkie takie inne są niezdrowe.
- musisz mnie zabrać w środku nocy do parku, zawsze chciałam tak iść. ale się bałam - powiedziała, co wiedziała i wpatrywała się w swojego towarzysza, bo wczoraj jak miała się mu przyjrzeć? nie dało się, ni huhu.

- bałaś się? wczoraj nie wyglądałaś na przestraszoną. chętnie ci potowarzyszę, skarbie, uwielbiam nocne spacery - również ze skupieniem przyglądał się jej twarzy.

- pozory mylą, zawsze - to zawsze starała się jakoś podkreślić, ale nie umiała zbyt dobrze operować głosem czy też oddawać nim emocji. aktorką to ona nie była, kłamać nie lubiła. bo co to za frajda? - to dziś, nocny spacerek po wszystkich możliwych parkach - roześmiała się i pomieszała w swojej filiżance, powiedzmy, że już tą kawę przynieśli. fajnie by było gdyby bonusowo padało! zmarszczyła brwi z nadzieją, że na jej twarzy nagle nie usiądzie jakaś wielka mucha.

- spacer w deszczu nocą, hmmm... brzmi do bólu romantycznie - zaśmiał się, po czym wziął spory łyk swojej kawy, przyglądając się nowej znajomej.
- opowiedz mi coś po sobie.

- chcesz znów w żebro? - pogroziła mi, ale pewnie wyszło to komicznie. - o ja, chcesz żebym zanudzała cię swoją pseudo ciekawą historią? no dobra - westchnęła, próbując ułożyć słowa w jedną, porządna całość.
- mogłam przez kilka lat zadowolić się miękkimi narkotykami, bo jestem z holandii. net drugsbeleid van nederland! - podniosła palec do góry i się roześmiała. - moi rodzice raczej się cieszyli z tej pseudo polityki bo byli hipisami, ja wolę nie odziedziczać zapędów do nich. potem mieszkałam trochę w anglii, ale tam wiecznie pada i ludzie mają dziwny humor. boję się węży! tyle! - klasnęła w ręce, kiedy zakończyła swój mini wykład.

- narkotyki, nawet te miękkie to paskudztwo. próbowałem kiedyś i czułem się po nich jak gówno. nie wiem co ludzie w nich widzą - odrzucil do tyłu kosmyk, który wpadał mu w oczy - jesteś z holandii? to ju wiem dlaczego masz taki śmieszny akcent - uśmiechnął się marszcząc nos.

- to nie moja wina, a ty powiedział byś coś miłego - udała smutną i spuściła wzrok na swoją kawę.
- to teraz ty powiedz coś o sobie to przyczepię się do twojego akcentu. no chyba, że jesteś nowojorczykiem z krwi i kości to będę musiała wymyślać coś innego - uśmiechnęła się.

- urodziłem się w nowym jorku, ale przez większość życia mieszkałem na florydzie. a to, że masz śmieszny akcent, to był komplement, bo brzmisz uroczo, skarbie. - pogłaskał ją po głowie.