Nespresso Botique Bar

przewróciła oczami. kompletnie nie wiedziała co powinna odpowiedzieć, bo właściwie to naprawdę żałowała tego, co zrobiła, a florence pewnie tylko nieświadomie ją dobijała.
- jak tony mnie zdradzał, to wszystko było w porządku i nikt się tak nie rzucał. a jak ja to zrobiłam, to cały nowy jork ma mnie za najgorszą osobę na świecie - tak właśnie jej się zdawało, że każda osoba, nawet ludzie, których nie zna, krzywo na nią patrzy. była wściekła, nie na florence, nie na innych ludzi, ale na siebie i swoją bezgraniczną głupotę. wiedziała jednak, że jej związek z tonym nie miałby szans przetrwać zbyt długo.

patrzyła na nią osłupiała. - ja wcale tak nie uważam. - wycedziła przez zęby. - jak to się mówi, jeśli ktoś uderzył cię w twarz nastaw drugi policzek. - powiedziała i dostała kawę, którą sobie zamówiła właściwie przed chwilą. - okej zdradził cię, trzeba było go zostawić i dopiero hasać na prawo i lewo. ja się martwię, nawet jeśli nie wiadomo ile czasu razem nie spędzałyśmy, martwię się. - najbardziej ją bolało,że to właśnie z ianem zdradziła tonego, czego nie był to max albo jakiś inny chłopak, na przykład ralph. no tak spotyka się z cameronem, nie powinna nawet czuć małego ukłucia zazdrości, a jednak.

kiedy przynieśli florence kawę, zapewne przynieśli też ciasteczko orzechowe dla blair, które zamówiła wcześniej. zaczęła dłubać w nim łyżeczką, bo na wystawie wyglądało lepiej i chyba straciła na nie ochotę.
- o co się martwisz? - zapytała, bo chyba nie do końca to zrozumiała. blair wcale nie potrzebowała, żeby ktokolwiek się o nią martwił, czy też przejmował się nią. zawsze uważała, że poradzi sobie sama. nawet już miała doskonały plan na życie, skończy studia w nowym jorku, a potem przeprowadzi się do los angeles i będzie świetnym lekarzem, diagnostykiem! oglądam za dużo doktora house, wybacz. ;d

no i pojawiła tu się też violet, która od wczoraj nie jadła, nie spała i żyła tylko na kawie i wódce. musiała nie za ciekawie wyglądać. gdy tylko zauważyła florence i blair, to przysiadła się do nich, bez słowa, po czym zaczęła ryczeć. była rozstrojona emocjonalnie od wczoraj więc tego można było się nawet spodziewać - cześć dziewczyny - w końcu się panując nad kolejnymi zbliżającymi się atakami histerii. najwyraźniej tak dzisiaj wyglądała radość z tego, że je w końcu zobaczyła xd

ja też oglądam house, luz. - o ciebie się martwię. mam nadzieję,że wszystko będzie okej, a teraz zmiana tematu. kiedy ostatnio widziałaś się z ianem ? - no dobra to już było przegięcie wiem, ale dramę muszę flor zrobić bo i jej życie nie może skończyć się różowo, znaczy trwać! zawsze są jakieś wzloty i upadki, cnie. patrzyła na to rozwalone ciastko, potem na nią, przełknęła głośno ślinę, miejmy nadzieję,że nie wyczuje lekkiego rozdrażnienia w jej głosie. popatrzyła w górę, to była violet. - czeeeśććć! - ubuziała ją oba policzki i się wyszczerzyła. - dawno cię widziała kochaniutka!:d - patrzyła na nią uśmiechnięta tylko zapomniała chyba,że violet też się przespała z ianem.

ale blair wyczuła to rozdrażnienie. teraz poczuła się jeszcze gorzej, o ile to możliwe. właściwie kompletnie zapomniała o tym, że florence coś czuje do iana. rzuciła widelczyk od ciastka gdzieś na talerzyk i schowała twarz w dłoniach. wiedziała, że zachowała się jak ostatnia idiotka.
- odkąd... no... nie wiem, kilka dni - wzruszyła ramionami. nie mogło jej przejść przez gardło to, że nie widziała się z nim, odkąd spędzili razem noc. - jezu, przepraszam, flo - powiedziała w końcu.

połowa nowego jorku się przespała z ian'em xd
- czeeeść - powtórzyła pociągając nosem, nawet się nie siląc na jakiś uśmiech, czy coś - mój boże, mam ochotę zalać się na śmierć - stwierdziła wzruszając ramionami z bezradności. zerknęła badawczo na blair, bo obie pewnie czują się podobnie. potem zerknęła badawczo na florence, która pewnie też nie wyglądała na najszczęśliwszą na świecie. pewnie wszystkie trzy mogłyby uczestniczyć w jakimś kondukcie żałobnym - za co ją przeprtaszasz? coś się stało? - zerkała to na florkę, to na blair, bo violet do ciekawskich osób należała, mimo wszystko.

- za co ? - wybałuszyła na nią oczy, jej ian się tylko podobał, nawet nie miała okazji posmakować jego ślinki. ;c - co nic no nie ? bo wylała na mnie kawę. - dobra flor nie umiała kłamać wybaczcie. patrzyła na bler kręcąc głową, mając nadzieję,że się nie odezwie.

spiorunowała florence wzrokiem za to, że skłamała, ale skoro nie chciała o tym mówić, to pewnie uszanowała jej decyzję. posłała jej tylko spojrzenie z serii 'ciekawe-co-się-stanie-jak-violet-zauważy-że-nie-masz-plam-po-kawie', chociaż nie wiem jak takie spojrzenie miałoby wyglądać, ale nieważne! przykleiła jakiś nikły uśmiech i przeniosła wzrok na violet.
- cześć. tak właśnie, wylałam na nią kawę. przez przypadek - przytaknęła, opierając łokieć na stoliku.

- przecież nie jesteś oblana kawą. dobra, zresztą nie powinnam się wtrącać. mam dość swoich problemów. chyba wszyscy mamy multum problemów, odkąd plotkara ożyła. gdybym tylko wiedziała kim jest, to bym ją zamordowała, nie żartuję - nabrała powietrza wpłuca, żeby się trochę uspokoić - chyba tylko tobie florence się układa. słyszałam o cameronie, gratulację - posłała jej smutny uśmiech, po czym ścisnęła mocniej swój kubek z kawą.

- bo zmieniłam bluzkę, kupiłam ją niedawno. - o i czasem warto myśleć! :dd
taa uśmiechnęła się. oczywiście, cameron to był anioł z nieba i strasznie go polubiła, na dodatek był śliczny. tylko gdy przypomni sobie przeszłość stare rany się otwierają. nie nie powinna tak myśleć, tylko czasem wzdychała na widok ijana. - czy ja wiem ? - wypaliła nagle i popatrzyła w bok . - wcale nie jest tak różowo. - tak i dokładnie było wiadomo o co chodzi, bo boże telenowela i co z tego. zamknęła się w końcu i nic nie mówiła patrzyła tylko gdzieś tam.....

blair najwidoczniej umknęło, że florence ma kogoś, toteż teraz wyglądała na lekko zdziwioną, że flo się na nią zdenerwowała.
- nie jest różowo? - powtórzyła, jakby z lekkim otępieniem. - dlaczego? - nawet nie pomyślała, że to może być zbyt wścibskie.

- jezu, u ciebie też coś nie tak?! świetnie! więc teraz możemy założyć jakieś kółko zdesperowanych ofiar życiowych - popiła swojej kawy parząc sobie przy okazji język, bo wszystko dziś szło nie tak, jak to w złym dniu xd - coś szczególnego się stało? zdradził cię? ostatnio wszyscy się w kółko zdradzają, więc bym się nie zdziwiła. a może ty go zdradziłaś, hm?! - jej ton był nieco opryskliwy, ale chyba można było jej to wybaczyć, bo to była violet. ona nie myśli, zwłaszcza, jak ma zły dzień ;p - a jak tam u ciebie blair? słyszałam, że tony nie za ciekawie zareagował na wiadomość od plotkary. chyba jeszcze nie wiesz, że heather targnęła się wczoraj na swoje życie, hm? - uniosła brew wpatrując się w nią.

- nie zdradziłam go. - powiedziała. - i on chyba też mnie nie zdradził. - powiedziała i siedziała cichutko nie patrząc na blair. innymi słowy unikała jej wzroku.:d zw.5 minut.

- jak to? - zamrugała oczami. właściwie nie przejęła się tą wiadomością, na chwilę obecną heather należała do jednej z najbardziej obojętnych jej osób, ale wiadomo. - właściwie to cieszę się, że nie jesteśmy już razem - wzruszyła ramionami. no dobrze, może to nie była do końca prawda, ale wolała chyba być sama, niż tkwić w takim toksycznym związku. xd

- tak to. wczoraj znalazłam ją nieprzytomną w jej pokoju - znów zaczęła zalewać się łzami - to był najgorszy wieczór mojego życia! - pisnęła, a pewnie kilka osób z sąsiednich stolików odwróciło się, by spojrzeć w kierunku trójcy, jaką była blair, florence i violet ;p - więc w czym tkwi problem, florence? skoro jesteście sobie wierni i wszystko się układa, to powinnaś się cieszyć i wykorzystywać każdą wolną chwilę spędzoną z nim - westchnęła ciężko - nawet sobie nie wyobrażasz, jak łatwo go możesz stracić - znów zamoczyła usta w kawie. pewnie violet była już podpita, nawet było to po niej widać, stąd te jej kazania i przemowy xd

- bo bardzo długo za kimś innym tęsknię, choć ta osoba, już o mnie dawno zapomniała, jego głos, jego oczka i jego uśmiech, uh. to życie jest skomplikowane, oczywiście zapomnę o ijenie, nie ma sprawy, ja będę z cameronem, nie mam zamiaru tracić głowy dla ijena rozumiesz ? - popatrzyła na violet i także zaczęła płakać, jak ja kocham telenowele. - no i koniec. - położyła nogi na stole i miała wszystko w dupie. pójdzie zaraz do kameronka i się z nim prześpi, o !

a blair pewnie poszła, bo ja też muszę iść, na dłuższą chwilę. xd pa ;*

- mój boże, ian pieprzył się z prawie wszystkimi kobietami, które znam, a ty nadal coś do niego czujesz?! - zapytała z niedowierzaniem. pewnie kiedy florence zaczęła płakać, to ludzie znow zainteresowali, co się dzieje przy ich stoliku. violet pozdrowiła co poniektórych środkowym palcem i z grobową, zaryczaną miną - florence, daj sobie z nim spokój, wydaje mi się, że on nie nadaje się na stałego partnera. na przyjaciela może owszem, bo jest kochany i pomocny, ale nic więcej - położyła dłoń na jej ramionku, kiedy zaczęła płakać i poklepała ją po nim pokrzepiająco - przynajmniej nie zasilasz grono singli, tak jak ja - parsknęła pogardliwie i znów upiła trochę swojej kawy, żeby przypadkiem znów nie zacząć szlochać, bo łzy cisnęły jej się do oczu. klub nieszczęśliwych kobiet xd narazie blair :*

no zajebisty klub. :d - singli ? - nie zrozumiała i popatrzyła na nią spod przymrużonych oczu. - co z mattem ? - zapytała i nachyliła się do niej zdejmując nogi ze stołka. może nie zrozumiała co się działo. pewnie zgromiła ludzi patrzących się na nie wzrokiem, od razu się odwrócili, to jest to. - nie płacz. - ubuziała ją w policzek, teraz ona zacznie pocieszać! xd jakie to fajne. pomyślała nad tym co powiedziała, no ale to nie jest tak łatwo się odkochać, pomyślała zapewne. przypomniała jej się rozmowa z tonym.. hm.

- wczoraj mnie zostawił. nie wiem teraz co mam robić - westchnęła ciężko wyjmując jakąś chusteczkę z torby - gdybym wiedziała, że to się tak skończy, to nigdy nie piłabym z ian'em i nigdy bym się z nim nie przespała. - oparła pewnie głowę na ramieniu florence, szlochając cicho, bo przecież nie będzie wszczynać jakiś mega wielkich histerii w miejscu publicznym ;p - jestem najgłupszą osobą pod słońcem. - puknęła się palcem w czoło przeklinając się w myśli od idiotek i tym podobnych ;p

- przespałaś się z ian'em ? - pokręciła głową niezrozumiale. - chyba nie doczytałam tego. - wycedziła przez zęby i odsunęła się w bok. zaczęła głową walić w stolik, ale tak lekko, pewnie już ludzie nad nimi stali i oglądali całe zajście z zaciekawieniem. - bo-że jaka ja jestem pojebana. - powiedziała i przywołała kelnera dalej waląc się w głowę. - całą butelkę koniaku. wódki, wina i tak dalej. - wymieniła ileś tam czegoś :d

- florence, to jest kawiarnia, tu nie podają alkoholi - przeprosiła kelnera za florence i za przysłowiowe zawracanie dupy, po czym ponownie swoją uwagę przeniosła na florkę - tak, przespałam się z nim, ale najchętniej cofnęłabym czas. zdrady są nie w moim stylu, zwłaszcza, że zawsze to ja byłam zdradzana - wzruszyła lekko ramionkami. jej usta pewnie w tym momencie przypominały podkówkę - nie wiem, co on w sobie ma, że wszystkie tak na niego lecą, ale chyba lepiej wiązać się z kimś odpowiedzialniejszym, co nie? - starała się ją pocieszyć jak mogła, ale chyba jej nie wychodziło, jak zwykle ;p poklepała ją tylko pokrzepiająco po pleckach, żeby się nie załamywała tak jak violet :<

- boże sory. - powiedziała do chłopaka, który powiedział,że mają wina. - o to poproszę dwa wina! - powiedziała i się uroczo uśmiechnęła. - i dwa kielichy. - dodała jeszcze. - tamten pokiwał głową i pobiegł albo poszedł tam do baru. no co czasem mogą mieć alkohole nie? ;ddddd - boże. - powiedziała i popatrzyła w dół zamiast w górę. przytuliła się do violetki. - przy tobie wariuję.

no powiedzmy, że cośtam mieli w ramach wyjątku dla tych najbardziej zdesperowanych klientów xd skoro florence przytuliła się do violetki, to ona pewnie ją jakoś objęła, cały czas klepiąc ją pokrzepiająco po ramionku - ja też wariuję. i chyba niedługo całkiem mi odwali i się powieszę. w sumie niewiele mi do tego brakuje - spuściła głowę w dół i kątem oka obserwowała przechodniów za oknem - chciałabym ci jakoś pomóc, ale co ja mogę? podejrzewam, że nic nie mogę zrobić. no, chyba, że ty masz jakiś pomysł - wzruszyła ponownie lekko ramionami z lekko obojętnym wyrazem twarzy.