Central Park.

- ale bez makijażu i tak będzie okej - kiwnął głową zadowolony, bo właściwie chyba nie chciało mu się ubierać w garnitur, który jest niewygodny. tak mi się zdaje, garniturów to ja nie noszę ;d wyciągnął do niej rękę o zakład, uśmiechając się szeroko, pokazał nawet rząd zębów. nie wiedział czy się zgodzi bez makijażu, ale mniejsza o to. przecież na ulicy mija ludzi pierwszy i ostatni raz, więc spokoloko, mógł wyjść!

- dobra, idę na to - podała mu rękę i uścisnęła ją mocno, patrząc na niego spode łba, z uśmieszkiem na twarzy - to będzie wielki dzień, nie mogę się już doczekać, kiedy cię zobaczę - zaczęła się śmiać i klaskać w dłonie. raczej powinna się martwić o to, jak ona będzie wyglądać ;p - zrobię z ciebie eleganta. będziesz wyglądał, jak maturzysta na rozdaniu świadectw, zobaczysz - znowu zachichotała - chodźmy gdzieś to oblać, marznę tutaj - pocałowała go w policzek.

pewnie gdzieś poszli oblać to, byle nie do pubu! umówili się, że ten wielki dzień nastąpi jutro. ogólnie ja muszę lecieć już bo ten kabel mi nie daje spokoju i rozwalił się już całkowicie, najwyżej jak go okrzesam to wpade znów, bajos ; *

siedziała sobie na ławeczce, bo na świeżym powietrzu zdecydowanie lepiej się czuła. przynajmniej nie było jej tak słabo jak w domu. przeglądała jakieś nudne, kolorowe czasopismo, modląc się, żeby zaraz się nie rozpadało, bo pogoda była taka nijaka.

akurat Jimmy też tam był. spacerował soie wolnym krokiem. wyglądał na zmęczonego i lekko przygnębionego. w końcu miał za sobą męczącą podróż i nieciekawe przeżycia. zauważył Blair i przysiadł się do niej.
- witam. chyba dawno się nie widzieliśmy - posłał jej uśmiech, jednak nie był on tak promienny i szczery, jak zazwyczaj.

- cześć - też się uśmiechnęła, chociaż w sumie nie miała humoru. - no właśnie. gdzie się podziewałeś? - zamknęła gazetę i spojrzała na jimmy'ego.

- kursowałem między moim domem rodzinnym, a Nowym Jorkiem. w sumie nie wiem po co. poza tym, pamiętasz, jak mówiłaś mi, że przez zbyt długi sen można nabawić się depresji? chyba miałaś rację, bo czuję się ostatnimi dniami fatalnie - wbił wzrok gdzieś przed siebie, a potem odwrócił głowę do Blair i się do niej uśmiechnął.
- coś ciekawego mnie ominęło? bo ostatnio muszę przyznać, że się zbyt nie udzielałem towarzysko...

złapała go za rękę, chociaż domyślała się, że to go raczej nie pocieszy.
- coś się stało? - popatrzyła na niego. - hm, nie, raczej nic ciekawego cię nie ominęło - przyznała, chociaż w zasadzie ostatnio też dość rzadko wychodziła. - nawet plotkara mówi, że jesteśmy nudni.

zaśmiał się pod nosem.
- nie, nic się nie stalo. załóżmy, że po prostu przechodzę przez niegroźne załamanie nerwowe - znowu wbił wzrok w przestrzeń przed siebie
- mój starszy brat, Mike zginął niedługo po moim uniewinnieniu, kiedy myślałem, że mogę w końcu ułożyć sobie życie od nowa - przegryzł mocno wargę - wypadek samochodowy. razem z nim zginęła jego córeczka. dlatego wyjechałem na tak długo. teraz chcę tylko o tym zapomnieć. w moim przypadku nieszczęścia chodzą stadami. mam po prostu pecha - przez chwilę myślał, że to wszystko po nim spłynie, ale po chwilii łzy same zaczęły cisnąć mu się do oczu.

nie wiedziała co odpowiedzieć, bo w takich chwilach chyba żadne pocieszenie nie jest dobre.
- przykro mi... - powiedziała tylko, wyciągając paczkę chusteczek i podając ją jimmy'emu. - mogę ci jakoś pomóc?

- tak - uniósł głowę i spojrzał na Blair.
- nie okazuj mi żadnego współczucia, udawajmy, że nic się nie stało, nie rozmawiajmy o tym. nic takiego nie miało miejsca. zrobię sobie dzisiaj pranie mózgu, jutro już o tym nie będę pamiętał - potem podziękował Blair za chusteczki, uśmiechając się. może trochę na siłę.

- okej, jak wolisz - też się uśmiechnęła nawet. - a na czym ma polegać to pranie mózgu? - zapytała z czystej ciekawości.

- nie wiem. nie mam jeszcze na to pomysłu. pewnie skończy się na tym, że pójdę do pubu i będę topił swoje problemy w alkoholu, jeśli mnie do wieczora nie olśni. no, chyba, że mi pomożesz i wpadniesz na lepszy pomysł.

- alkohol w niczym ci nie pomoże - powiedziała z nadzieją, że mówi to dość przekonująco. - chętnie bym ci pomogła, gorzej z wymyśleniem czegoś ciekawszego - uśmiechnęła się lekko.

- wiem, że to w niczym nie pomoże, ale co ja mam w tej chwilii robić?! nie mam pojęcia, co mam ze sobą zrobić, każdy pomysł na cokolwiek wydaje mi się beznadziejny. najchętniej to pobiłbym kogoś tak mocno, żeby czuł się tak beznadziejnie, jak ja - rzekł dość chłodnym tonem, patrząc się w ziemię.
- może znasz kogoś chętnego? - powiedział półżartem i spojrzał na Blair.

- nie sądzę, żeby ktokolwiek chciał zostać pobity, ale na pocieszenie mogę ci powiedzieć, że ja też nie czuję się najlepiej - odwróciła wzrok gdzieś w przeciwną stronę.

- tak? a co się stało? - wyprostował się i oparł się o ławkę, bacznie przyglądając się Blair.

- nic się nie stało - wzruszyła ramionami. - w każdym razie nic ważnego, naprawdę - ciężko jej było znów o tym rozmawiać, poza tym wiedziała, że jimmy ma własne problemy.

- nic ważnego, ale jednak coś ci psuje humor. wal śmiało. chętnie sobie posłucham, co Cię gryzie, zwłaszcza, że sam przed chwilą ci się wygadałem - przynajmniej nie będzie miał wyrzutów sumienia, że zadręczał ją swoimi problemami, jak ma teraz okazję się odwdzięczyć.

- po prostu zerwałam zaręczyny. a teraz się tym zadręczam, chociaż to był mój wybór - skrzywiła się i popatrzyła na jimmy'ego. - ale w sumie to nie ważne, było, minęło - wzruszyła ramionami.

- dlatego jeszcze się nigdy z nikim nie związałem. zawsze boję się, że to się tak skończy. przykro mi, Blair. chyba powinniśmy dołączyć do grupy wsparcia przez nasze problemy, albo sami takową założyć - uśmiechnął się do niej pokrzepiająco

- po prostu to wszystko działo się za szybko, zaręczyny po trzech tygodniach znajomości, to trochę dziwne. grupa wsparcia? to chyba nie jest taki zły pomysł - pokiwała głową.

- nowojorska grupa wsparcia, imienia Spencer'a Jimmy'ego Mars'a i Blair yy.. jak ci tam - zaśmiał się, tym razem promienniej - to wcale nie jest taki zły pomysł. czasem wysłuchując problemów innych, zapominamy o swoich. to by mogło nawet tak działać. 'ty opowiesz nam o swoich problemach, my zapomnimy o swoich' niezłe hasło reklamowe - znowu się zaśmiał.

zaśmiała się.
- i dlatego kiedyś marzyłam o byciu psychologiem. ale potem stwierdziłam, że na psychologa jestem zbyt wrażliwa i nie wyszło. w zasadzie to chyba lepiej, bo już mi się to znudziło - odgarnęła włosy.

- ale nadal chciałaś grać na ludzkich emocjach i postanowiłaś zostać aktorką. nigdy nie lubiłem psychologów. to znaczy, byłem nieco nadpobudliwym dzieckie i nauczyciele często wysyłali mnie do szkolnego psychologa. po którejś mojej wizycie zrezygnował z pracy - parsknął śmiechem na wspomnienie tego dziwnego starszego faceta, którego niemal doprowadził do rozstroju.