Klinika

czym prędzej tutaj przyszedł. był lekko wystraszony, zaniepokojony, zmartwiony itd. trójkącik blair-tony-heather chyba nie ma się zbyt dobrze xd w każdym razie zjawił się w sali, w której leżała blair. na jego nieszczęście znajdowała się też tam heather - mój boże, co się stało? - wydusił z siebie i szybko znalazł się obok łóżka blair - co się dzieje, znów zasłabłaś? - zapytał zatroskanym tonem. chyba biedaczek nie czytał plotkary xd

- jesteś nienormalna - mruknęła tylko, przesuwając się, żeby heather przypadkiem nie spadła z łóżka. - nie mam zamiaru cię bić. przecież zrobiłam ci to samo - wzruszyła ramionami, obracając się na plecy. właściwie chyba wszystko ją bolało, więc przy każdym ruchu się krzywiła. popatrzyła na kroplówkę, która wreszcie spłynęła. odetchnęła z ulgą, że chociaż to ma za sobą, a potem przymknęła oczy, chociaż nie chciało jej się spać, ale pewnie akurat wtedy wszedł tony, więc dlatego zamknęła oczy, bo nie chce mi się całego posta od nowa pisać. ;d - nic mi nie jest - powiedziała obojętnie.

- zostawię was samych - złożyła usta w dzióbek, odkładając metalową tackę z powrotem na stolik. wygrzebała się z łóżka, nawet nie uszkadzając nic w najbliższej przestrzeni. w sumie jak wróci to pewnie znów będzie namawiać blair, żeby ją walnęła z całej siły w łeb! zawsze jej to się przyda. wyszła więc i poszła do automatu z batonikami, przysiadając sobie na korytarzu przed salą.

odprowadził do wyjścia heather wzrokiem, po czym ponownie wbił swój wzrok w blair - przecież widzę, że coś się stało, nie mów mi, że wszystko jest w porządku, bo gdyby było, nie wylądowałabyś w szpitalu! -był lekko podirytowany, ale można to usprawiedliwić tym, że się martwił. no bo w sumie nie wiedział nawet co się dzieje.

- nic mi nie jest - powtórzyła. właściwie czuła się nie najgorzej, poza tym, że była trochę słaba, ale miała nadzieję, że jutro ją stąd wypuszczą. spojrzała na tony'ego z mordem w oczach ;d a potem przeniosła wzrok za okno. tak, teraz pewnie najchętniej by kogoś zabiła, może chociaż trochę by jej ulżyło.

- blair, do cholery, co ci jest?! - teraz już podniósł trochę ton. wiedział, że nie ma prawa na nią krzyczeć, ale no cóż, emocje wzięły górę xd przez myśl mu nawet przeszło, że blair wie o wczorajszym wieczorze z heather, ale szybko odgonił tę myśl, bo stwierdził, że nie spotkałyby się dziś, gdyby blair o tym wiedziała, czy coś takiego. w każdym razie wyczekiwał zniecierpliwionyna jej odpowiedź - co się stało? - rzekł już łagodniej.

- nic mi nie jest - powtórzyła uparcie po raz setny. - nie jestem już w ciąży, ale pewnie się cieszysz - powiedziała, zanim zdążyła ugryźć się w język. no ale tak właśnie sobie pomyślała, że tony na pewno się ucieszy, bo będzie teraz mógł być z heather i takie tam. w każdym razie jak o tym myślała, to pewnie chciało jej się płakać, ale stwierdziła, że płakać nie będzie. odłączyła sobie kabelek od kroplówki, chociaż samemu chyba nie można, ale było jej to obojętne, skoro i tak już zleciała/spłynęła/jaktosiętammówi.

wmurowało go. nie wiedział co powiedzieć, był w lekkim szoku. kiedy zdążył się już pogodzić z tym, że będzie ojcem, to ona mu mówi, że już dziecka nie ma! - co to znaczy już nie jesteś? - zapytał zestresowany - usunęłaś je? - to mu jako pierwsze przyszło do głowy, bo wiedział, że bycie młodą mamą, to nie szczyt marzeń blair. w każdym razie wpatrywał się w nią, zastanawiając się co ma teraz zrobić. i oczywiście czekał, aż blair mu odpowie. nie wiedział, czy bardziej zadowalającą odpowiedzią będzie to, że usunęła, czy to, że poroniła :<

- nie jestem aż taką idiotką, nie usunęłam - powiedziała, ściskając kołdrę z całej siły, chyba w celu rozładowania nerwów. - poroniłam - nawet nie spodziewała się, że się popłacze, a właśnie jakieś tam łzy zaczęły jej spływać z oczu. z jednej strony chyba się cieszyła, a z drugiej wręcz przeciwnie. - teraz chyba możesz już iść - powiedziała, siląc się na całkiem obojętny ton. pomyślała, że skoro nic już ich nie łączy, to pewnie tony wróci do heather i zerwie z blair wszystkie kontakty. i właściwie sama nie wiedziała, czy z tego powodu powinna się cieszyć, czy płakać, ale chyba to drugie.

nie mógł bezczynnie patrzeć, jak blai płacze. wiedział, że teraz pewnie blair myśli, że on ją opuści i dlatego płacze. usiadł na łóżku obok niej i przytulił ją dość mocno, głaszcząc ją po głowie - uspokój się, proszę. jeszcze kiedyś urodzisz zdrowe, piękne dziecko. pewnie komuś odpowiedzialniejszemu i wartemu większej uwagi, niż ja - stwierdził całkiem szczerze, po czym pocałował ją w czubek głowy, próbując ją uspokoić.

- nie chcę - powiedziała i odsunęła się od niego. płakała dalej i tak cały czas, aż w końcu pewnie zasnęła. :<

no a tony siedział tak na jej łóżku, kompletnie bezradny i zdezorientowany. zastanawiał się czy warto było tak jechać na dwa fronty. w każdym razie zastanawiał się też gdzie jest heather, chociaż chyba nie powinien o niej myśleć w tej sytuacji. karcił się w myślach i pocieszał naraz.

heather robiła zamieszanie na korytarzu, ponieważ opluła lekarza puddingiem czekoladowym, który gwizdnęła ze szpitalnej kuchni! na dodatek dali jej jakiś zastrzyk uspokajający, więc teraz siedziała na tyłku pod salą, jednak jej ciekawość była silniejsza od owego zastrzyku. otworzyła nieznacznie drzwi, wsadzając pomiędzy framugę, a owe drzwi głowę. uniosła lekko brwi, pewnie nawet pytająco.

tony siedział tak i nie wiedzial za specjalnie co robić. kiwnął do heather, żeby weszła - jak to się stało, że poroniła? - zapytał cicho, żeby nie budzić blair. był tego faktu ciekawy, poza tym nadal martwił się, że blair może o wszystkim wiedzieć, więc był cholernie skołowany.

usadowiła się na krzesełku w kącie sali, podciągając nogi pod brodę. westchnęła na początek, wbijając wzrok w jakąś niezbyt przyjemnie wyglądającą kroplówkę. wzdrygnęła się nieznacznie, jednak zabierając się żeby odpowiedzieć na pytanie. - spotkałam się z nią w parku przez przypadek, przyszła wiadomość na jej telefon. plotkara - powiedziała znacząco, ale wiadomo że cicho, żeby jej nie obudzić. reszty można było się już raczej domyślić. właściwie czuła się cholernie winna tej całej sytuacji, więc ukryła twarz gdzieś między tułowiem a nogami.

- o cholera - skwitował to właśnie tymi słowami. w sumie mógł się tego domyśleć no i w sumie się chyba nawet tego domyślał xd - no tak, ciekawe jak długo będę jeszcze z wami tak pogrywał - powiedział przeklinając swoją osobę w myślach - chyba powinienem stąd wyjechać i was obie zostawić w spokoju - spuścił głowę. ten pomysł wydawał się mu być całkiem sensowny. to by w sumie było jakieś wyjście. po prostu uciekłby od kłopotów i odjął ich heather i blair, bo sam w tej sytuacji czuł się jak kłopot :<

- nie, tony - machnęła ręką. z góry założyła, że będzie tutaj potrzebny blair, jak już ochłonie z tego wszystkiego. miała przynajmniej taką nadzieję, że blair nie obrazi się całkowicie! może była w takich wypadkach przeciwieństwem heather i nie popłacze sobie tylko. - miałam już dawno zabukowane bilety, ale przełożyłam na ten czwartek, więc sprawa wyjaśniona - powiedziała poważnie, skubiąc jakąś nitkę od swoich rajstopek na kolanie. miała wyjechać już dawno, jednak chciała jeszcze trochę zostać. no i została, robiąc kłopoty wszystkim na około. po tym zastrzyku jej umiejętność opanowania emocji zaskoczyła również samą ją. 'samą ją', to nie ma sensu, wiem ; d

jak dla mnie to ma sens, bo ja się doszukuję sensu w bezsensach :* ale to nie było bezsensem tak dla jasności xd
- heather, ja nie wiem co powiedzieć. nie chcę żebyś wyjeżdżała - no bo nie chciał. on wolał tutaj wszystkich zostawić i mieć z głowy je obie, chociaż pewno łatwo nie będzie. poza tym tony zawsze może wrócić, a w przypadku heather to kij wie, czy wróci. to go trochę zmartwiło, a nawet trochę bardzo i tylko spodliło jego humor.

sens w bezsensie <3 kiedyś będziesz na wikipedii!
usadowiła się wygodniej na tym krzesełku, chodź kto wie czy dawało taką możliwość. odgarnęła włosy od twarzy bo podczas bitwy z lekarzem i dwiema pielęgniarkami musiała się lekko rozwichrzyć.
- tak samo ja nie chcę żebyś ty wyjechał, z pewnością będziesz tutaj bardziej potrzebny niż ja - zapewniła go. w sumie kiedyś tak czy siak heather się zachla pod drzewkiem, znów zgarnie ją policja i tak w kółko, aż już nie będą mieli co zgarniać. uroczo <3

tak, będę na wikipedii pod hasłem 'rekordzistka w bezsensownych wypowiedziach'. chyba tylko taka przyszłość mnie czeka. powinnam zostać gwiazdą.

- to w takim razie wyjedziemy razem, bo ja nie mam siły już tu przebywać. zrobię sobie urlop od nowego jorku, pojadę do rodziny odpocząć i takie tam. nie mam zamiaru wykańczać się psychicznie tutaj. blair poroniła, jestem na dodatek fatalnie zauroczony, mój przyjaciel zbliża się wielkimi krokami do trumny przez narkotyki, mam już tego dość. nie jestem przyzwyczajony do takich sytuacji, gdzie wszystko dzieje się tak szybko - powiedział wszystko praktycznie na jednym oddechy, musiał to z siebie wyrzucić.

heather miała najwidoczniej zbyt dużo z siebie do wyrzucenia. widziała, że tony miał już całkowicie rozwalony humor, to na dodatek nie chciała go obarczać tym, że sama nie umie radzić sobie z problemami i musi korzystać z wspomagaczy umysłu, które i tak jeszcze bardziej go niszczą. w wieku osiemnastu lat pozbędzie się całkowicie rozumu. podeszła do okna, opierając się rękami o parapet. - ten kto mówi, że nowy jork to wspaniałe miasto musi mieć porządnie popieprzone we łbie, wspaniale kilka miesięcy od przyjazdu to się zgadzam - stwierdziła, rysując jakieś niezidentyfikowane wzroki na parapecie. - max nie chce iść na odwyk? - zainteresowało ją to jakoś bardziej, święty mikołaj wie czemu.

- nie. najgorsze jest w tym to, że on doskonale wie, że on umrze jeśli nie przestanie. sam chce zdecydować kiedy weźmie tyle prochów, żeby już się po nich nie obudzić - rzekł trochę przygnębionym tonem - teraz jeszcze blair... mam nadzieję, że nic jej nie będzie, bo martwię się o nią. nie wiem, jak ona sobie z tym wszystkim poradzi. poza tym ty chyb ateż nie jesteś w najlepszej sytuacji - spojrzał na nią i chyba dopiero teraz zauważył jej zapłakane oczy, rozwichrzone wlosy i rozmazany makijaż :<

jako że heather była dziwnym stworzeniem bożym i teraz zrozpaczono-zdesperowanym, chyba spodobała jej się filozofia maxa na ten temat, żeby zdecydować ile prochów weźmie, żeby się nie obudzić! jednak to było straszne, więc po chwili się ocknęła, otwierając usta, żeby coś powiedzieć, jednak zmieniła swój tok rozumowania, żeby nie palnąć swoich wcześniejszych przemyśleń na tamten temat. cóż.
- poradzę sobie jakoś - stwierdziła niezbyt entuzjastycznie, pewnie sama wątpiąc w te słowa. jednak trzeba być twardym i bla bla bla, ale niektórzy po prostu nie potrafią. mniejsza o to. oparła się ramieniem o ścianę, a głowę jakoś o szybę.

- wiem, że sobie poradzisz - uśmiechnął się słabo i trochę smutno - niech to wszystko szlag - stwierdził lekko zrezygnowany, kierując swój wzrok gdzieśtam za okno. chyba mi się na niego wena twórcza kończy :< możliwe, że niedługo wróci, ale dzisiaj to to jakiś dramat jest xd