plac zabaw

- chcą cię wywieźć?! ale gdzie?! z kim jedziesz?! nie możesz zostać tutaj i się gdzieś zaszyć? - znowu spojrzała na niego tym przesłodkim, smutnym i łamiącym serce wzrokiem - dlaczego ta sprawa jest aż tak ważna, że cię tam chcą?! - znowu violet nawiedziły mroczne wizję - hej, ty coś tam nachachmęciłeś! pewnie nie jesteś świadkiem ale oskarżonym, dlatego chcesz dać dyla i dlatego cię ciągają! coś ty zrobił?! - zapytała tym razem posyłając mu dość groźne spojrzenie.

- violet, nie patrz tak na mnie - zmarszczył brwi, zasłaniając jej oczy dłonią, żeby na niego tak nie patrzyła, no bo co! - to nie moja decyzja, no i właśnie chcą uniknąć tego, żebym nie dał nogi. a gdzie to sam nie wiem, a z kim to z sądową obstawą - powiedział poważnie, chcąc być szczery chodź brzmiało to dość groźnie! nie odpowiedział na kilka ostatnich pytań, kiedy violet zaczęła się domyślać, że coś chyba jest nie teges. nie chciał psuć do końca chwili, którą i tak zniszczył mówiąc, że sobie jedzie. cmoknął ja kilka raz w szyję zamiast odpowiedzi i pogłaskał uspokajająco po pleckach.

ale kiedy nie odpowiedział violet się zmartwiła jeszcze bardziej - co zrobiłeś? przecież mi możesz powiedzieć, nie pisnę ani słówka, obiecuję - tym razem lekko się zaniepokoiła. poza tym, gdy usłyszała 'sądowa obstawa' to od razu wyobraziła sobie jakąś przystojną panią adwokat, co zaniepokoiło ją jeszcze bardziej! w każdym razie uczepiła się swojego ostatniego pytania, jak guma do żucia podeszwy i czekała zniecierpliwiona na szczerą odpowiedź.

właściwie nie chciał jej mówić, a tym bardziej niepokoić, że pewnie jest udupiony w beznadziejnej sprawie bez dna. nie wiedział czemu uczepili się akurat niego, przecież wiele osób w tym mieście robił to co on!
- a więc od początku - zaczął, drapiąc się z zaniepokojeniem i zakłopotaniem jednocześnie po głowie. miał nadzieje, ze violet od niego nie ucieknie! - pamiętasz jak opowiadałem ci o przekrętach pana od hot dogów, który dostał zawału na sali? no to on wcale nie sprzedawał hot dogów - puknął się w łeb pięścią, jak mógł takie coś wymyślić! - no i byłem świadkiem, ale teraz chcą mnie udupić, więc wzięli mnie za posiadanie, ale to wszystko stare dzieje, jak tylko tutaj przyjechałem! - wytłumaczył to wszystko od początku do końca, nawet usprawiedliwiając się na końcu. objął ją mocno, całując w skroń. ojej, miał nadzieje, że od niego teraz nie ucieknie!

- czyli mówiąc skrótem, chcieli żebyś doniósł w sprawie dilera, a teraz chcą cię posadzić za posiadanie narkotyków? - uniosła brwi, próbując się upewnić, czy wszystko zrozumiała, jak należy. była, a przynajmniej wydawała się być w miarę spokojna - matthew, kolejne pytanie, ale odpowiedz mi szczerze. czy ty wciąż ćpasz? - zapytała spokojnym tonem, żeby nie zniechęcić go do udzielenia szczerej odpowiedzi. przeszyła go wzrokiem, trochę zaniepokojonym zresztą.

- dokładnie tak - pokiwał twierdząco głową na pytanie numer jeden. pytanie numer dwa, hm. odpowiedź, lub znalezienie odpowiedniej odpowiedzi było trudniejsze. - teraz nie - zapewnił ją, chodź nie chciał zagłębiać w szczegóły, że przestał kiedy sprawa dopiero wyszła na jaw! niezbyt wiarygodnie wyszedłby świadek z pozytywnym wynikiem na narkotyki we krwi. pogłaskał ją po plecach, wbijając w nią swój wyczekujący wzrok, pewnie co zrobi z tym fantem.

- 'teraz', znaczy, że teraz jesteś zajęty mną i nie masz czasu na ćpanie, czy to 'teraz nie' znaczy, że nie ćpasz już szmat czasu? tylko nie kłam, chyba mam prawo wiedzieć - znowu zaczęła go przeszywać wzrokiem oczekując odpowiedzi. trochę się niecierpliwiła i lekko stresowała, więc zaczęła bawić się swoimi dłońmi. nie lubiła tego typu poważnych rozmów.

- jeśli szmat czasu to trzy tygodnie, to owszem - powiedział szczerze, opierając czoło o jej ramię. było mu po prostu wstyd za swoje wybryki i to, że przez niego violet, niczemu nie winna, się denerwuje. stwierdził, że już nawet gwiazdki i księżyc na niebie nic nie dadzą i nie cofną mu słów do gęby :< w sumie nie ćpał przy niej i starał to się jakoś ukrywać i jej nie niepokoić.

- a to dobrze - wzruszyła ramionkami. pewnie violet sobie sprawy nie zdawała co to tak naprawdę jest narkotyk, bo nigdy z nimi nie miała do czynienia. wiedziała, że od narkotyków się umiera i takie tam, ale matthew przecież nie wyglądał na takiego, co ma zaraz paść trupem! przytuliła go pewnie i poklepała go pokrzepiająco po pleckach - mam tylko nadzieję, że nigdzie jednak nie pojedziesz - położyła głowę na jego ramieniu, cały czas go przytulając.

hej, kamień spadł mu z serca, że nie wyrwała tej huśtawki i nie zaczęła nią go okładać gdzie się da! przytulił ją mocno do siebie, albo nawet zachłannie przyciągnął, mrużąc lekko oczy.
- nawet jeśli, to szybko wrócę - zapewnił ją, odgarniając jej kosmyki włosów spadające na jej czoło za ucho. uśmiechnął się szeroko, a to dlatego, że coś sobie przypomniał! - hej, violet, pamiętasz co mi obiecałaś? - szepnął jej na ucho, a jego dłoń wylądowała na jej udzie. miał na myśli to wyuzdane szoł!

- ale ty nie rozumiesz jednej rzeczy - poderwała się z miejsca lekko wkurzona - ja ci nie pozwalam nigdzie wyjeżdżać, rozumiesz? nie wydaję na to zgody! niech mnie szlag trafi, nie pojedziesz! - troszku się zdenerwowała nam violet, bo nawet tupnęła nogą. kiedy zadał jej pytanie, czy pamięta, że coś mu obiecała, pomyślała przez chwilę, a potem lekko zdezorientowana odpowiedziała - ni cholery. nie pamiętam. to było coś ważnego?

- to jedź ze mną - rzucił luźną propozycję, unosząc ręce tak, jakby nie widział w tym problemu. pewnie problem będzie widziała ta cała 'sądowa obstawa' w postaci rzucających się w oczy ochroniarzy, który śledzą cię cały czas, nawet najchętniej wleźliby do kibla. wiedział z drugiej strony, że violet nie wytrzymałaby raczej zbyt długo takiej obstawy i by się uroczo na nich wszystkich wkurzała ; d no hej! trochę się zbulwersował jak mogła nie pamiętać! ale już to ominął, wpatrując się w nią tak wiesz, hmm, zabrakło mi słowa.

pewnie ten placyk zabaw był oświetlony i ogólnie bajerancki i nawet nie zamknięty o tej porze! heather opatuliła się w swój gruby wełniany sweter koloru butelkowego i huśtała się całkiem mocno, bo na całą możliwość huśtawki <3 no co, każdy ma w sobie coś z dziecka, szczególnie jak zobaczy huśtawkę, którą kochają wszyscy bez względu na wiek. więc tak się huśtała, włosy jej latały na wszystkie strony, ale nie przeszkadzało jej to w patrzeniu się wysoko na nieboooo. aj bilif aj ken flaj.

stwierdziła, że za jakieś dwa-trzy lata, pewnie będzie tu częstym gościem, więc chyba czas zacząć się przyzwyczajać. weszła więc na placyk, nie zauważając, że ktoś tu jest. usiadła na jakiejś ławeczce, obserwując te wszystkie atrakcje i zastanawiając się, czy aby na pewno są bezpieczne! potem zobaczyła, że ktoś huśta się na huśtawce, ale nie rozpoznała w zasadzie heather, więc przeniosła wzrok na taką karuzelę, nie wiem jak się nazywa, ale dzieci na niej siadają i trzeba to popychać i to się kręci w kółko. ;d

przestraszyła się jak ktoś stawiał kroki na tych takich kamyczkach, które pewnie były. no bo asfaltem nie wyłożą placu zabaw, chodź niedaleko mnie jest taki hardcorowy ogródek jordanowski ; d w każdym razie, przestała się huśtać, obserwując postać, która weszła i ją przestraszyła! zeszła więc z huśtawi, rozpoznając że to blair.
- przestraszyłaś mnie, myślałam że jesteś jakimś zboczeńcem, który chce mnie porwać i zakopać w lesie - powiedziała niczym z udawanym wyrzutem, siadając obok niej i wciągając nogi na ławkę pod brodę. - przepraszam, oglądam za dużo seriali kryminalnych - westchnęła pod nosem, mając nadzieję, że większej wariatki z siebie nie zrobi. w sumie heather miała dziś dzień słowotoków.

też mam niedaleko ogródek jordanowski ;d

teraz to ona przestraszyła się heather, kiedy do niej podeszła, no cóż. przynajmniej były teraz kwita.
- ty mnie też - przyznała. - przepraszam, nie miałam takiego zamiaru. i może nie oglądaj więcej csi - zaśmiała się i zaczęła się przypatrywać jakiejś zjeżdżalni. miała wrażenie, że jeśli kiedykolwiek przyjdzie tu ze swoim dzieckiem, to dostanie ataku serca, jeśli dziecko wejdzie na jedną z tych karuzel. :c - hm, zapomniałam cię wczoraj zapytać - zaczęła. - dlaczego szukasz nowego mieszkania?

ogarnęła wzrokiem plac zabaw, który zaczął ją lekko przerażać! objęła się ramionkami, pocierając ręce, najwidoczniej trochę zmarzła huśtając się tak dobre pół godziny. dajmy na to, że siedziała tam wcześniej! okej, nieważne. doszła do wniosku, że teraz plac zabaw wygląda jak narzędzia tortur, a nie jak miejsce gdzie bawią się dzieci :< po chwili przestała myśleć o takich dziwnych rzeczach, żeby nie wpędzić się w jakiś obłęd lub coś w tym stylu! heather w psychiatryku krzycząca o placach zabaw, muhah! ; dd
- csi jest fajne, no hej, przynajmniej to leci wtedy, kiedy mam ochotę na oglądanie telewizji - uniosła wysoko brwi i uśmiechnęła się kącikowo. trochę zaskoczyło ją to pytanie, chodź właściwie było normalnie. - chcę zobaczyć jak się mieszka w jakimś innym mieście. zawsze chciałam mieszkać w paryżu, w jakiejś pięknej kamiennicy w cichej ulicy i mieć na balkonie pełno lawendy i rudego kota - zamarzyła się na chwilę, wpatrując się w jakąś chmurkę! roześmiała się pod nosem po chwili, stwierdzając że wyjdzie na jakąś wariatkę, ale ona serio tak chciała :< a serio to inne sprawy niż chęć innego miasta, popchnęły ją do tego :< ale co miała powiedzieć?

mam za dużo weny.

blair jednak pewnie domyśliła się, że wcale nie chodzi o chęć zamieszkania w innym mieście. teraz miała jeszcze większe poczucie winy, które dręczyło ją przez cały czas. postanowiła jednak nie dać po sobie tego poznać i nie zaczynać różnych drażliwych tematów.
- no tak, rozumiem - powiedziała tylko, patrząc w stronę piaskownicy, która może tam była. - w sumie szkoda, że chcesz wyjechać - wzruszyła ramionami, poprawiając swój czarny sweter.

- ale to pewnie tak szybko nie będzie - westchnęła pod nosem, opierając brodę do kolano. pewnie gdyby tak wszystko mogła załatwić migiem już siedziałaby na tym swoim balkonie z lawendą, z kotem na kolanach i patrzyła na paryską uliczkę. - zabójcze formalności - powiedziała nieco znacząco, marszcząc mocno brwi. westchnęła jeszcze raz pod nosem, bębniąc palcami o deskę ławki. chyba, że były tam jakieś plastikowe ławki ale wątpię! - w sumie powinnam pojechać do domu, ale jakoś nie chcę mi się tam przesiadywać - urwała jakąś trawkę, która drażniła ją po nodze, wkurzające coś takiego jest.

pokiwała ze zrozumieniem głową i popatrzyła na nią, jakby chciała przeniknąć jej do mózgu, haha.
- więc może daj sobie spokój i zostań tutaj? - zaproponowała. - myślę, że nie różni się to raczej niczym, poza tym, że tam jest paryż, a tu nowy jork - uśmiechnęła się i zerknęła na nią kątem oka.

- zawsze jakoś się różni, nie umiem znaleźć tu spokojniej uliczki - podrapała się po głowie, uznając że to nie była odpowiedź prawidłowa. przecież człowiek nie dla uliczki się przeprowadza, ani kota, ani lawendy, ani nawet kamiennicy! w każdym razie roześmiała się cicho pod nosem, może nawet trochę nerwowo. pomyślała sobie, że śmiesznie będzie, jak blair ją rozgryzie :< ; d wzruszyła ramionkami, skupiając się na zwinięciu długiego źdźbła trawy na palec.

ale blair rozgryzła ją już na samym początku, więc tylko się roześmiała, chociaż właściwie to chyba nie było śmieszne.
- jasne - powiedziała z ironią. - przecież wyjazd w niczym ci nie pomoże - powiedziała już poważniejszym tonem. - zresztą... - machnęła ręką. - i tak mnie pewnie nie posłuchasz - założyła nogę na nogę.

zmrużyła tylko oczy, zajmując się teraz wiązaniem swojego granatowego conversa. łypała na nią co chwilę, może nawet nieco wściekłym wzrokiem, chodź powinna najpierw myśleć, a potem mówić konretniejsze rzeczy, a nie na odwrót. - kto wie - burknęła pod nosem, rozwiązując drugi but i znów zawiązując sznurówkę raz jeszcze. ciekawe zajęcie, zaraz je wypruję i zacznie robić nowe sposoby przekładania sznurówek. hejho, fajne hobby.

miała nadzieję, że zaraz nie rzuci się na nią z pięściami. pewnie zauważyła jej zdenerwowanie i takie tam.
- jak uważasz - wzruszyła ramionami. przecież nie przywiąże jej do kaloryfera i nie zatrzyma siłą. ;d decyzja należała wyłącznie do heather, a blair była chyba ostatnią osobą, która mogłaby namówić ją do pozostania w nowym jorku.

- zobaczymy czy mi nie sprzątną mieszkania sprzed nosa - wzięła wdech i policzyła do dziesięciu szybko w główce po czym uśmiechnęła się dość promiennie, nawet jej to wyszło. może jej starania było widać w panujących tutaj prawie egipskich ciemnościach, chodź pewnie tak straszne nie były! nieważne. westchnęła, wstając z ławeczki i strzepując wyimaginowane dziwne rzeczy ze swojego długiego swetra i rajstopek. poszła sobie znów na huśtawkę, zapalając papierosa, pewnie nie chciała palić przy blair czy coś w tym stylu. ale usiadła przodem do niej, nie plecami, hy.