Central Park.

spacerując sobie z Abi u boku zauważył znajomą twarz
- hej, Keisha! tutaj jestem! - zawołał i pomachał do niej.

rzuciła niedopałek na ziemię i przygniotła go butem. znaczy dogasiła, you know. wrzuciła paczkę do torby, wyjęła z niej jakaś gumę do żucia i perfumy, którymi szybko się wyperfumowała. pomachała trochę ręką w powietrzu.
- już nie śmierdzi - roześmiała się, mając nadzieje, że czujny nos (; ddd wiesz o co chodzi) dżimiego już nic nie wyczuje od niej.
no i pewnie spojrzała w stronę kejszy.

uśmiechnął się do Abi.
- rzucisz to świństwo, mówię ci. w razie czego służę pomocą - cmoknął ją w policzek.

hej,hej.
usłyszałam trochę waszej rozmowy.
abi,palisz?

- Keisha, to Abi. Abi, to Keisha. nie mam pojęcia, czy się znacie - zaśmiał się.

z widzenia-odparła,uśmiechając się.

- palę - odpowiedziała, obracając się na obcasie. i chyba aż musiała wesprzeć się o ramię dżimiego bo inaczej znów miałaby siniaka gdzie się tylko da. dziś chyba nie jest jej dzień na wychodzenie z domu, zaraz porwą ją ufo! uśmiechnęła się na powitanie do kejszy no i wiadomo.

- następnym razem, jak będziesz gdzieś wychodzić, to ubierasz trampki, a nie te szczudła! - roześmiał się.
- no to wychodzi na to, że oboje prawie cię nie znamy - posłał serdeczny uśmiech w stronę Keishy - opowiedz nam coś o sobie, skarbie.

- tak jest, panie kapitanie! - roześmiała się i klapnęła na jakaś ławeczkę. żeby nie ryzykować życia, zdjęła felerne buty. hihi, bardzo inteligentne chodzić na bosaka w central parku. mniejsza o to, może mniej rzeczy będzie ją atakować.
- no właśnie - uśmiechnęła się do kejszy, bo ją chyba pierwszy raz widziała. humhum.

/Keisha chyba się zmyła ;>/

- zawsze mogę cię zanieść, jakby co. nie wyglądasz na zbyt ciężką, więc to raczej nie będzie problem - umiejscowił się obok niej na ławeczce.

/ przestraszyła się nas : <<

- okej, będziesz mnie niósł do domu, trzymam cię za słowo - roześmiała się, wciągając nogi na ławkę. właściwie pod siebie, ale to tylko mały szczegół.
- moooże mnieee unieeesiesz przez połowę drogi - pocmokała, wątpiąc w swoją chudość. połowa tak ma, znając życia. uśmiechnęła się, w razie czego.

- czemu przez połowę? lepiej od razu przez całą drogę - roześmiał się.

- chyba zaszczepiłeś we mnie jakieś, ostatnio, miłowanie spania do późnego popołudnia - pokiwała głową, na praaawo i lewo i na odwrót.
- jak ty możesz normalnie funkcjonować? widzisz jak ja chodzę jak wstanę o piętnastej - odgarnęła włosy od twarzy, pewnie jakiś przyjemny wiatr zrobiły z niej na chwilę blond dziewczynkę z ringu.

No to szła sobie tędy /jeśli A i j tu byli/ nie zauważyła J? i A z pewnością przez te jej soczewki. Usiadła gdzieś pod drzewem i se pomasowała nogi, czy trudno jej było przyznać że bola ją niemiłosiernie?

- ja czasem wstaję o 18. dla mnie taka godzina to wczesny poranek, trzeba się do tego po prostu przyzwyczaić. mój rekord, to spanie do 23 - uśmiechnął się.

- to zabije cię prędzej niż mnie palenie! - oburzyła się, ale zaraz już przestała. hihi. ogólnie czytała w jakiejś beznadziejnej gazecie, którą zaraz wyrzuciła do kosza, że spanie powyżej czternastu godzin może wpędzić w depresje i inne tym podobne świństwa. spojrzała na ławkę dalej czy coś w ten deseń i zobaczyła alison, pamiętała ją!

- długie spanie może zabić? w sumie nie przesypiam jakiejś kosmicznej liczby godzin, po prostu kładę się póżno spać. tak się jakoś złożyło, że wolę wieczory od poranków - wbił w nią wzrok. na jego ustach pojawił się uśmieszek.

- zabić, może nie ale zmęczyć straaasznie - pokiwała głową, zagryzając dolną wargę. - fakt, wieczory są fajniejsze, może więcej się dzieję i wszystko ciekawiej wygląda - uniosła brwi. dopiero teraz sobie uświadomiła, jaką ochotę ma go znów pocałować, ale babcia jej mówiła, że nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki. mniejsza o to. pewnie akurat zapomniała słowa, które kładła jej przez pół życia do głowy. musnęła lekko jego dolą wargę, na razie tyle. pewnie czekała czy alex turner jej nie zje........ :xx

był lekko zaskoczony. zrobiło mu się ciepło. złapał ją za kark, nie pozwalając tym samym, zeby za bardzo się od niego nie oddaliła, rozchylił wargi lekko się do niej uśmiechnął i pocałował ją. trochę mocniej niż ona jego.

nie stawiała oporu, ani nic takiego. jedną ręką błądziła mu po plecach, a drugą lekko zmierzwiła włosy. widocznie pamiętała jak mówił, że lubi jak ktoś się bawi jego włosami! ma pamięć, jednak. doszła do wniosku, że chyba oboje się jacyś niezdecydowani co do swoich planów. mniejsza o to, ostatnio postanowiła też, że będzie robiła wszystko tak jak jej się wydaję w danej chwili.

cicho zamruczał, gdy dotykała jego włosów.
- chodźmy stąd gdzieś - wyszeptał.

- miałeś zanieść mnie do domu - przypomniała mu, dotykając jego karku. chodź tak czy siak, wolała założyć te zabójcze buty, mniejsza o to.
to ja jej musze domek założyć......

była szczuplutka, więc oderwał ją od ziemi bez większych problemów.
- ale do mojego, czy do twojego domu? - zaczął świdrować ją wzrokiem.

- do mojego - uśmiechnęła się zawadiacko i postanowiła zrobić mu przyjemność, więc jeszcze raz poczochrała jego włosy.
pewnie poszli sobie i ja zacznę bo bedę zakładać : >

razem z Blair wolnym krokiem zmierzyli w kierunku CP. było ciepło, była ładna pogoda. idealna pogoda na spacer.