Maximilian

nie trudno było mu zauważyć, że lauren się rumieni i przez moment czuła się skrępowana, zwłaszcza, że był piekielnie bystry i mu nic by nie umknęło. uśmiechnął się również nieco diabelsko i powiedział coś, czego prawdopodobnie nie musiał już mówić - już nie udawaj takiej cnotki. jakoś nie rumieniłaś się, kiedy rozbierałaś się przed obcymi facetami - maximilian: zabójca momentów xd możliwe, że o tych obcych facetów nie był zazdrosny w ogóle i nie przeszkadzało mu to, że oglądają jego dziewczynę, ale możliwe, że tylko dlatego, że wiedział, że ona woli jego od tej całej bandy zboczeńców xd

ręce jej po prostu opadły. wypiła tylko szybko zawartość swojej szklaneczki, po czym tylko podniosła się z sofy, aby okryć się tym kocykiem, co zrobiła. usiadła z powrotem, nieco się naburmuszając :< zaczęła się nawet zastanawiać czy maximilian codziennie musi zabić jakiś moment albo zburzyć jej dzieciństwo albo po prostu powiedzieć coś takiego, że jej w pięty pójdzie i całkowicie wtedy wątpi w ludzkość. zerkała na niego tylko przez ułamek sekundy, a tak normalnie to wpatrywała się w jakiś punkt na ścianie, szczelnie owijając się kocykiem co chwilę.

musi! xd a lauren skoro z nim jest to chyba będzie się musiała zacząć przyzwyczajać do tego, że max ma bardzo cięty język. wpatrywał się w lauren ze złośliwym uśmieszkiem, kiedy się na niego naburmuszyła - chyba nie masz zamiaru obrażać sie na mnie za to, że powiedziałem prawdę - no tak, sam wypomina jej niechlubną przeszłość, a jak słyszy o swojej to dostaje furii. na dodatek ta jego przeszłość ciągnie się chyba do dnia dzisiejszego ;o w sumie tymi tekstami to tylko sobie szkodził, bo został pozbawiony przyjemnych widoków, ale zapewne będzie jeszcze kombinował, co by uczynić z tą sprawą.

zmroziła go tylko wzrokiem, nieco mrużąc oczy. chyba zaczyna się po woli irytować :< - słuchaj, daj sobie z tym spokój i już tego nie wspominaj, dobra? - mruknęła tylko pod nosem, po czym przestała go mrozić wzrokiem, żeby na to przystał. uniosła tylko pytająco brwi, czy na to przystaje. - jeszcze jeden taki tekst i nie zobaczysz mnie nago do końca życia - zapewniła go, a na potwierdzenie tych słów tylko pokiwała kilkakrotnie głową. i tak to zapewne nie zrobi wrażenia na nim, bo i tak w to nie uwierzy, jednak warto próbować xd

roześmiał się tylko złośliwie po słowach lauren, zwłaszcza, że był pewny tego, że to są tylko obiecanki cacanki xd postanowił ją sprowokować i udowodnić, że i tak mu się nie oprze, hihi - będę mówił, co mi się podoba, a to twoje gadanie i próba zrobienia z siebie aniołka i tak się nie powiedzie, głupia zdziro - w sumie zagrał zdecydowanie ostro, ale on w sumie tak zawsze. nie umiał po prostu nad sobą panować. lekko zmroził ją wzrokiem i podszedł do niej i przyciągnął ją mocno do siebie, pewnie niemal na siłę - i tak będziesz robić to, co zechcę - mruknął jej w usta, po czym pocałował, rozchylając ponownie ten kocyk. ma do czynienia z psychopatą i to wcale nie jest nowość xd

po prostu zbaraniała. całkiem nie wiedziała co robić, bo w sumie już się takich zagrań po maximilianie nie spodziewała. po prostu pewnie myślała, że już się zmienił, a tutaj dupa :< nic nie mówiła ani się nie wyrywała bo wiedziała, że to nic nie da, bo i tak będzie miał nad nią przewagę fizyczną jak i również pewnie psychiczną :< w każdym razie popłakała się. stała jak ta decha, nie odwzajemniając jego pocałunku, całkiem goła jak ją pan bóg stworzył, rycząc z bezsilności oraz pewnie z tego, że nie umie się uwolnić od nieobliczalnego psychopaty, którego chyba zbyt mocno pokochała, a on ją wyzywa od 'głupich zdzir' :<

- przestań - syknął niezbyt przyjemnie. nienawidził, kiedy płakały przy nim kobiety. w ogóle nie znosił, kiedy ktoś przy nim beczał, bo uważał to za oznakę słabości, chociaż sam max też czasem płakał.tyle, że go nikt jeszcze płaczącego nie widział. z takimi problemami, jakie posiadał on to w ogóle cud, że się jakoś trzyma xd - przestań! - tutaj już podniósł nieco ton głosu. odsunął się od niej i sprzedał jej pogardliwe spojrzenie. chyba znowu się zaczyna :< w sumie nawet się nie zaczyna, bo ich związek to non stop jeden wielki kryzys xd

gdy się od niej odsunął to tylko szybko podeszła do miejsca, gdzie były jej rzeczy i równie szybko się ubrała, żeby uniknąć kolejnej takiej sytuacji. potem, zamiast uciekać stąd, to tylko przysiadła na sofie, kuląc się jakoś kącie tej sofy, podciągając nogi pod klatkę piersiową. uspokoiła się już nieco, co chwilę wycierając łzy z policzków rękawem od swojego swetra czy coś takiego, bo chusteczki obecnie nie posiadała. najbardziej ją chyba przerażał fakt, że maximilian ma klucze do jej mieszkania, więc praktycznie może sobie tam przyjść w każdej chwili :< więc w razie czegoś nieprzyjemnego chyba będzie musiała emigrować do honolulu :<

...albo zmienić zamki xd
lauren już raczej przed nim nie ucieknie, niestety. w każdym razie rzucił w jej kierunku jakieś chusteczki, odpalając kolejnego papierosa. powinien mieć chyba wyrzuty sumienia z tego względu, że przed chwilą ją tak poniżył, ale nic takiego niestety nie czuł. rzadko kiedy poczuwał sie do winy jakiejkolwiek. zwłaszcza, że tym samym chciał jej pokazać, że mu nie warto pyskować, stawiać jakichkolwiek warunków, czy przekomarzać się z nim - uspokój się - rzucił jeszcze tylko, już nieco łagodniejszym tonem. przecież nie chciał, żeby mu zwiała, a raczej próbowała zwiać.

- max, a jakbyś ty się czuł, gdyby ciebie ktoś poniżał? - spytała tylko, chyba po raz pierwszy od dłużej chwili na niego spoglądając. otarła sobie jeszcze raz policzki, tym razem już chusteczką i wstała z zamiarem pewnie dalszego kontynuowania jej małej przemowy, żeby coś mu uświadomić. jednak przeszkodził jej telefon, którego chyba nie powinna odbierać, jednak trudno. trochę zajęło zanim go znalazła, bo pewnie wylądował gdzieś pod kanapą, jednak tylko szybko udało jej się go wygrzebać, po czym odebrała, wychodząc z pokoju, aby móc spokojnie porozmawiać gdzieś w sypialni.

max miał swoją rację, a jego racja mówiła, że on nie poniżał lauren. zgromił ją wzrokiem, kiedy sama doszła do takiego wniosku, gromił wzrokiem gdy zadzwonił telefon, gdy go szukała, gdy odebrała i usunęła się do sypialni. w tym czasie max udał się do barku, nalewając sobie coś mocnego do picia, po czym umiejscowił się na fotelu, otruwając nikotyną i alkoholem swój i tak już wyniszczony organizm.

po całej rozmowie tylko nastała chwila ciszy, a potem max miał okazję tylko usłyszeć jakiś stłumiony pisk lauren, rozwalenie telefonu o podłogę, oraz zrzucenie czegoś z komody, aby mogła się wyżyć. potem skuliła się tylko w najbardziej zaciemnionym kącie w pokoju, bo nawet nie pofatygowała się, aby zapalić światło i podciągnęła nogi pod brodę, zakrywając twarz dłońmi. skoro max jest kumaty to powinien się domyśleć czemuż to taka reakcja i ogólnie :< po prostu w kilka minut uświadomiła sobie, że została całkiem sama no i cóż :< drama na całego będzie xdd

max gdy tylko to usłyszał, to wbiegł do pokoju, w którym siedziała. na samym wejściu poraził go wzrok lauren popadającej w jakąś rozpacz - boże.. - mruknąl tylko pod nosem. usiadł obok niej i przytulił ją do siebie - co z twoim tatą? - zapytał już bez tych wrednych komentarzy w stosunku do niego. w tym momencie się powstrzymał, bo podejrzewał, że to właśnie chodzi o jej ojca, bo był kumaty, co nie. xd no i lubię dramy, więc nie pogardzę xd

uniosła tylko głowę na chwilę, po to żeby jakoś przytulić się do maximiliana sprytnie, kładąc głowę na jego kolanach. już sobie odpuściła wszelkie odpychanie go oraz inne tym podobne bo ją przed chwilą zwyzywał i inne tym podobne, bo teraz pewnie będzie potrzebować jakiegoś pocieszyciela i w ogóle. krócej mówiąc kogoś przy sobie po prostu. pociągnęła nosem, odgarniając włosy od twarzy, które jej się przyklejały do z powrotem mokrych policzków. - zmarł - wydusiła z trudem, wpatrując się gdzieś przed siebie. no to dupa.

po prostu się zamknął. przytulił ją do siebie jeszcze mocniej. możliwe, że wróciły też do niego wspomnienia, bo on też wcześnie stracił ojca. tyle, że o wiele wcześniej niż lauren, nie w takich okolicznościach iw sumie pewnie zupełnie inaczej to przeżył. w sumie jej ojciec pewnie chciał się z nią pożegnać, dlatego chciał żeby przyjechała, a max jej na to nie pozwolił. w sumie tutaj również udowodnił to, że jest ostatnim dupkiem. - przeżyjesz to jakoś - no i zdecydowanie nie należał do osób potrafiących pocieszać xd

puściła to co powiedział gdzieś w niepamięć, bo po prostu lauren się zdawało, że już tyle spraw jej się na głowie zwaliło niezbyt przyjemnych, że już na dodatek takiej wiadomości zbyt dobrze nie zniesie. czyli albo stanie się wariatką, albo będzie leczyć jakąś przewlekłą depresję, albo nie wiem co xd popłakała jeszcze sobie trochę, żeby o tylko było trochę. już nawet nie dbała o to żeby ścierać kolejne potoki łez z policzków, jednak nie o to teraz chodzi prawda. po chwili już całkowicie zmęczona płakaniem, uspokoiła się jakoś, układając się na kolanach maximiliana i sprytnie się w niego wtulając, łapiąc go mocno za rękę.

a max tulił ją do siebie mocno chyba zapominając o wszystkim, co się przed chwilą stało. zrobiło się mu jej strasznie szkoda, mimo iż nie znosił jej ojca. - na co zmarł? - zapytał cicho. chyba lepiej jest się wygadać, wypłakać & wykrzyczeć. raz a dobrze, żeby potem nie wpadać w jakies depresje i tym podobne. przynajmniej max tak uwazał, chociaż nie wiadomo, czy po czymś takim można tylko przeżywać jeden wieczór. ale ja nieskładnie piszę.

- miał wypadek. przez kilka dni leżał na oiomie w krytycznym, dziś rano zapadł w śpiączkę, próbowali go wybudzić ale przyniosło to inny efekt niż zamierzali - wymruczała pod nosem, wpatrując się gdzieś tępo przed siebie. mówiła to, a raczej wyduszała z siebie kolejne słowa, jakby była całkowicie wyprana z emocji, jednak to chyba głównym powodem było to, że już po prostu była zmęczona swoim płaczem i innymi tym podobnymi. - na litość boską, czemu to mnie nie mogła walnąć ta cholerna ciężarówka czy cokolwiek innego to było - pisnęła, po czym tylko wtuliła głowę w jego ramię i znów się rozpłakała :<

- nie mów tak - wychrypiał, tuląc ją do swojej piersi (xd) i głakając ją leko po głowie. w głowie przenikały się różne obray, miał lekki mętlik w głowie. chyba w takich momentach budzi się w nim człowiek. mimo iż jest chamem to potęgi entej, to czasem przydaje się w kryzysowych momentach, co już udowodnił, bo co jak co, jest jaki jest ale zawsze jej pomagał, gdy go potrzebowała i tym razem pewnie też tak będzie. możliwe, że to nie będzie wymarzona pomoc, tak jak zwykle, ale przynajmniej będzie miała w nim jakieś wsparcie. - a twoja matka? masz matkę? - spytał, bo jak narazie słyszał tylko o jej ojcu. mógł się w sumie domyśleć jak to z tą jej mamą jest. w każdym razie przymknął oczy i chłonął zapach biednej lauren, czując jak lekko drży w jego ramionach <3

- widziałam ją może parę razy. jak miałam z pięć lat, potem jak urodziła się evelyn, no to kilka miesięty było i jak oświadczała ojcu, że znów od niego odchodzi, na dodatek w boże narodzenie. teraz nie wiem co z nią jest, ale mam nadzieję, że chodź się odezwie albo zainteresuje się chodź by evelyn, już mniejsza o mnie - stwierdziła tylko pewnie drżącym głosem, próbując jakoś powstrzymać kolejny przypływ, tym razem jakiegoś gniewu oraz innych tym podobnych rzeczy do matki. w sumie się okazało, że pewnie od startu nie miała za łatwo z tym wszystkim, a teraz to już w ogóle :< miała nadzieję również, że max ją nie zostawi w najmniej oczekiwanym przez nią momencie czy coś w tym stylu, bo wtedy to już niewiadomoco.

- uspokój się - wychrypiał spokojnym tonem, cały czas ją do siebie tuląc - nie musisz mieć matki ani ojca. masz mnie. ja się tobą zaopiekuję, obiecuję, tylko się uspokój, błagam - nawet taka alternatywa była nieciekawa zbytnio, bo wiadomo, jaki max jest i wiadomo, że będzie miała z nim po części koszmarne życie. - na pewno zajmie się evelyn, bo jak nie ona to kto? - chyba nie dopuszczał do wiadomości, żeby lauren musiała opiekować się swoją siostrą. chyba by zwariował ;o

- ale ja się tobie też kiedyś znudzę. i co wtedy? zostanę sama - wychrypiała, zerkając na niego już pewnie nieco zmęczonymi oczami od tego wszystkiego. już pewnie nawet gorączki od płaczu dostała oraz inne tym podobne nieciekawe rzeczy :< przy okazji również zaczęła chyba wywalać z siebie te wszystkie obawy. zresztą zachowała jeszcze trochę ich na potem o ile max będzie chciał tego słuchać i to wytrzyma, pod warunkiem, że dla lauren to się źle nie skończy :< - jak nie ona to ja, albo dom dziecka - mruknęła pod nosem, nieco przerażona tą ostatnią wizją. - nie jestem jeszcze przecież pełnoletnia - zauważyła, ocierając łzy z policzków dopiero teraz.

spojrzał w jej zapłakane oczy - nie znudzisz mi się - rzekł stanowczym, pewnych swoich słów tonem. co do tego, to był absolutnie pewien - dasz sobie radę z tym wszystkim. strata ojca, to nie jest jeszcze koniec świata - w sumie mógł to sobie odpuścić. może dla niego to nie był koniec świata, kiedy stracił ojca, ale co on może wiedzieć, co czuje w tym momencie lauren? a to chyba oczywiste, że ma w sobie więcej ludzkich odruchów, niż max.

skoro już są w takim temacie to lauren dość niepewnie wydusiła z siebie pytanie, które chciała mu zadać już wiele, wiele wcześniej, jednak nie umiała sie wbić. w złym humorze lepiej nie pytać, a dobrego lepiej nie psuć xd w sumie teraz też można było wyczuć w jej głosie niepewność, jednak cóż. - max, a co z twoimi rodzicami? - zerknęła tylko znów na niego, marszcząc nieco brwi. sięgnęła po jakąś swoją bluzkę, która gdzieś tam się walała po łóżku i wytarła sobie policzki, automatycznie się rozmazując jakby miała jakieś barwy wojenne.

mu chyba się jeszcze dało zepsuć bardziej humor. puścił ją, wstał i wyszedł trzaskając drzwiami, kiedy usłyszał to pytanie. nienawidził rozmawiać na ten temat, bo od razu puszczały mu nerwy. może był zimnym draniem, ale z tym, co go spotkało nie mógł się jakoś pogodzić, bo jak wspomniałam już jakiś czas temu, max był zbiorowiskiem traum wyniesionych z dzieciństwa, czyli był szablonowym przykładem portretu psychologicznego xd