Time Square

- mam nadzieję. ale chyba i tak przydałoby się coś na poprawę humoru, nie? może poszli byśmy się gdzieś pobawić, co? jeśli nie masz ochoty, blair, to możemy tu posiedzieć, to tylko luźna propozycja - spojrzała się pytającym wzrokiem na matt'a, przy okazji jeszcze raz go mierząc wzrokiem, bo dziś wyglądał wyjątkowo seksownie w tym garniturze xdd - a dlaczego z nim zerwałaś? to przez to, że pojawiał się i znikał? czy może w końcu okazało się, że nie jest żadnym księciem? - uniosła brew.

- w zasadzie bez różnicy, możemy gdzieś iść - spojrzała najpierw na violet, potem na matta. - ale nie chciałabym wam przeszkadzać - dodała po chwili. - hm, nie wiem, pewnie jest tym księciem - wzruszyła ramionami. nie wiedziała jak powiedzieć violet to, że zerwała zaręczyny, bo uświadomiła sobie, że jest zakochana w kimś innym, prawie jak moda na sukces.....

musiał się wsłuchać w rozmowę, mając nadzieję, że nie będą używać żadnych damskich skrótów myślowych, których on nie rozwinie. przysiadł sobie obok bler, obserwując obie panie. zdjął uciążliwą marynarkę i rzucił ją violet, żeby się zakryła czy coś w tym stylu, skoro się wstydzi :c
- nie mam nic przeciwko rozerwaniu się w klubie, czy czymś takim i nie będziesz przeszkadzać, no co ty - stwierdził, podkreślając słowo nie, prawda! - książę? - zdziwił się, unosząc lekko brwi. potem się pewnie skrzywił, bo głośno myślał.......

- tak. książe - powiedziała do matta, zakładając na siebie jego marynarkę. teraz wyglądała chyba jeszcze gorzej, ale już przestała na to zwracać uwagę. potem zwróciła się do blair - większego bajeru nie mogłaś łyknąć. wiedziałam, że w końcu okaże się, że cię okłamywał, a ty zostaniesz sama. faceci są beznadziejni - westchnęła ciężko - najpierw mydlą oczy, a potem zostawiają. współczuję ci kochana - znowu na jej twarzy pojawiło się współczucie ;p

- ale on mnie nie okłamał, chyba - wzruszyła ramionami. - nie wiem, skoro gdzieś ciągle wyjeżdżał, to może jednak jest jakimś tam księciem, ale w zasadzie to mało mnie to obchodzi. tak czy siak to moja wina - rozejrzała się po time square.

- TWOJA wina? chyba nie chcesz zwalić wszystkich jego win na siebie! - potem zamilkła i przez chwilę patrzyła na nią - czyli ty coś przeskrobałas, tak? - uniosła brwi, oczekując odpowiedzi.

znów musiał spiorunować wzrokiem violet, kiedy usłyszał, że faceci są beznadziejni, no sory!
- wyjeżdżać sobie mógł wszędzie, albo ukryć się na innej dzielicy, jest tyle możliwości - wzruszył ramionami, dopiero potem chyba sobie uświadomił, że jeszcze bardziej wszystkich pogrążał, ale to było po fakcie. - i nie obwiniaj się, widocznie był kretynem - powiedział przekonywająco do bler, kiwając głową.

- nic nie przeskrobałam - przewróciła oczami. - po prostu takie coś było nie fair wobec ryana, więc chyba lepiej było to po prostu skończyć. i wcale nie był kretynem! - spojrzała na matta.

- takie coś? czyli co? czyli jednak coś przeskrobałaś? a jeśli on cię wydymał, to rzeczywiście jest kretynem - przytaknęła matt'owi. kiedy zauważyła jego piorunujący wzrok na ten tekst o beznadziejności facetów, to zareagowała tylko słodkim uśmiechem ;p - nie masz się co obwiniać, skoro już jest po wszystkim. na pewno znajdziesz sobie kogoś lepszego - bo dalej zakładała, że to wina ryan'a.

- nic nie przeskrobałam - powtórzyła, bo przecież właściwie to serio, nic takiego nie zdążyła przeskrobać. - zresztą nieważne - uśmiechnęła się nawet. - to gdzie idziemy?

- eeehmmm... nie wiem, gdzie moglibyśmy pójść. może dam wam ten zaszczyt i pozwolę wam zdecydować - wzruszyła ramionami i spoglądała to na blair, to na matthew - w każdym razie mile widziane będzie wszystko oprócz pub'u, bo mam kiepskie wspomnienia, a propo tego miejsca.

- no to chodźmy do pubu - skrzyżował ręce na klatce piersiowej i dziarsko wyciągnął nogi przed siebie. - a serio to w one oak jest przyjemnie - pokiwał głową, patrząc na nie zachęcająco.

- no to czemu nie pójść do one oak? dobry pomysł


i zacznijcie, bo ja zaraz wracamt :*

ale postanowiła się jednak zbierać.
- idźcie sami, ja trochę źle się czuję. to paaa - pożegnała się z nimi i poszła i ja też, baj.

w celu powdychania świeżego powietrza przed snem spacerowała sobie po time square. obserwowała wszystkie wystawy i billboardy, zastanawiając się, czy przypadkiem nie wybrać się do kina, bo pewnie gdzieś tam wisiała reklama jakiegoś fajnego filmu.

here comes maximilian! otóż on sobie też tutaj spacerował. ręce miał wbite w kieszenie i ogólnie był nie w humorze, co było po nim widać. zauważył w pewnym momencie blair, mimo iż po time square zazwyczaj jest sporo ludzi o każdej porze dnia. podszedł i się przywitał mimo wszystko, no bo skoro rzuca narkotyki, a przynajmniej stara się i intensywnie o tym myśli, to może też popracuje nad stosunkami z ludźmi których do siebie zraził. jednak to na pewno nie będzie takie proste, jak mu się wydaje :> - czesć - wymruczał, już bez wiecznie towarzyszącemu mu złośliwego uśmieszka. coś tutaj niepoprawnie skleciłam ale nie chce mi się nad tym myśleć.

niestety pewnie blair zbytnio nie uszczęśliwił jego widok, chociaż przynajmniej wiedziała, że nie jest w szpitalu i ma się całkiem dobrze.
- cześć - odpowiedziała. - jak się czujesz? - zapytała, bo to chyba pierwsze pytanie, które jej przyszło do głowy po ostatnich newsach plotkary. wysiliła się nawet na delikatny uśmiech.

w sumie to chyba nikogo jego widok nie uszczęśliwiał, ale uczciwie sobie na to zapracował - jak się czuje? - powtórzył. zdziwiło go to pytanie jednak po chwili przypomniał sobie o plotkarze. chyba cały nowy jork wie, że max leżał w szpotalu, chory na przedawkowanie :< - całkiem nieźle - skłamał. czuł się fatalnie nie tyle na tle fizycznym, co na psychicznym. z tego co wiem to 70-80% narkomanów ginie w akcie samobójczym, więc maximilian niech nie odskakuje chociaż w tym wypadku od normy. odstawienie prochów, branie, cokolwiek co jest z nimi związane, jeszcze odejście lauren i takie tam przyprawiło go o deprechę ;o depresję, którą po mistrzowsku ukrywał, bo nie on z tych wzbudzających litość - a co u ciebie? - spytał z grzeczności. szok! ;p

pewnie nie tyle, co go nie lubiła, czy coś w tym stylu, ale najzwyczajniej w świecie się go bała. no ale, jak wiadomo, blair jest dość strachliwa i boi się chyba wszystkiego. to chyba można podpiąć pod chorobę psychiczną, ale dowiem się o tym jak już będę studiować medycynę. ;p
- wszystko w porządku - powiedziała, bo chyba nie powinna narzekać, w sumie nie było najgorzej, poza paroma nieistotnymi, według niej, szczegółami, w które raczej nie chciała się zagłębiać. znała się trochę na ludziach, więc zapewne zauważyła, że nie wszystko jest w porządku, ale przecież skoro nie chciał o tym rozmawiać, to nie zamierzała go zmuszać.

chyba jak będziesz studiowała psychologię, czy coś. medycyna się raczej skupia na chorobach ciała, a nie ducha. ale okej, nie wymądrzam się! xd
no i pewnie nastała cichosza przez moment. max kopał pewnie jakiegoś kamyka, który mu się nawinął, dalej wbijając ręce w kieszeni - to dobrze - wychrypial w końcu i sięgnął do kieszeni po papierosy. chociaż to mu zostało xd wyciągnął jednego i wsadził go sobie w zęby, po czym podstawił paczkę bleir pod nos i uniósł pytająco brwi. nie pamiętał już czy blair pali, czy nie. w kazdym razie zastanawiał się, czy ma w końcu na imię blair, czy bree, bo z tym to chyba miał odwieczny problem xd

hm, no w sumie fakt. psychologię też kiedyś chciałam xdd
- nie dzięki - pokręciła przecząco głową. - w sumie podejrzewam, że ty raczej też nie powinieneś palić - zauważyła niepewnie, zerkając na niego kątem oka. niestety, blair należała do osób, które martwią się o wszystkich wokół, co raczej nie wychodziło jej na dobre, znaczy nie zawsze.

oj zgromił ją wzrokiem. nienawidził być pouczany, nie znosił, kiedy ktoś mu coś wytyka i mówi, że czegośtam nie powinien robić ;o no cóż, taki już był. w każdym razie spojrzał na nią tak, jakby miał ją zamordować, po czym wyjął z kieszeni zapalniczkę i sobie zapalił. zaciągnął się mocno dymem i powoli wypuścił go z ust - na jakiej podstawie nie powinienem? - uniósł brew. znowu zaczyna się czepiać, znowu zaczyna być opryskliwy! tych cech, to on chyba niestety nigdy się nie pozbędzie, chodź z psychologicznego punktu widzenia to był owieczką w skórze lwa ;pp

odsunęła się o krok, wyraźnie lekko przerażona i tylko wzruszyła ramionami, patrząc na niego niepewnie.
- no nie wiem, ogólnie to niezdrowe, a co dopiero przy twoim stanie zdrowia... no ale jak tam sobie chcesz - dodała zaraz, nie zamierzając się już więcej wtrącać. zresztą w ogóle postanowiła sobie, że gadanie będzie ograniczać do minimum, chociaż i tak jest małomówna, ale pewnie odnosiła wrażenie, że jak już cokolwiek mówi, to jest to nieodpowiednie. :<

- dobra dobra. spokojnie - pewnie zauważył to, że ją co nieco wystraszył, więc postanowił się zrehabilitować. aha, ciekawe na jak długo ;p a więc objął ją ramieniem, a raczej zarzucił jej ramię na barki, co jest chyba taką samą czynnością, ale ja nie umiem się dziś wysłowić, bo zmieniam swoje nawyki żywieniowe, tudzież wykluczam z mojej codziennej diety słodycz ei inne takie rewelacje (o czym wie już chyba połowa kuli ziemskiej, bo ciągle o tym gadam =.=) :< w każdym razie dodał jeszcze - nie denerwuj się, przeciez nic ci nie zrobię - zaśmiał się pod nosem nieco złośliwie i znów się zaciągnął papierosem - już nie udawaj, że się o mnie martwisz.

ale słodycze są niedobre przecież :<
- dobra, nie będę udawać. nie martwię się o ciebie i jest mi całkowicie obojętne co się z tobą stanie. lepiej? - mruknęła, chociaż to nie do końca była prawda, bo, jak już mówiłam, blair była osobą, która martwiła się praktycznie o wszystkich, których znała, niezależnie od tego, jak bardzo dana osoba zalazła jej za skórę. jedynym wyjątkiem była pewnie plotkara. ;p