Pub

ała, nogi mi zdrętwiały i zrobiłam pisk na cały dom, że nie mogę chodzić ; ddd

przyglądał jej się się z zaciekawieniem, kiedy mówiła, że nie lubi zmian. fakt, może jego najbardziej wkurzyły te pudła i pakowanie, ale chyba jednak nie o to chodziło, więc uśmiechał się szerzej, bo ile można pod nosem.
- każdy ma inne przyzwyczajenia, rozumiem - kiwnął głową.

współczuję domownikom xd

pakowanie jest zdecydowanie najgorsze, tak przynajmniej uważała blair. nawet jak wyjeżdżała na parę dni, to miała 83982 toreb ze sobą. zerknęła na zegarek, nawet nie wiedziała, że jest już tak późno.
- nigdy nie przyzwyczaiłabym się do ciągłych przeprowadzek - powiedziała w końcu.

no co, cisza i taki krzyk 'tato, nogi mi zdrętwiały, zdejmij mnie z łózka' ; ddd

- ciągłych przeprowadzek to chyba nikt nie lubi, życie na walizkach przez tydzień bywa męczące - powiedział co wiedział z własnego mini, co prawda, doświadczenia. stwierdził sobie we łbie, że może jak zerka na zegarek to nudzi ją jego bezsensowne gadanie, więc nic nie zrobił ; d bo chyba nie mam pomysłu, szklanki na głowie jej nie rozbije przecież!

nie rozbije, bo pewnie się jej boi! wcale nie miała dosyć jego gadania, po prostu zdała sobie sprawę, że siedzi już tu dość długo, ale jakoś nie kusiło ją wracanie ciemnymi ulicami po północy.
- tak szczerze mówiąc to mnie irytuje nawet wyjeżdżanie na wakacje. pakowanie i takie tam - przewróciła oczami.

- czyli wnioskuję z tego, że teraz spędzasz wolne tutaj, nigdzie nie wyjeżdżając - spojrzał na nią badawczo, mrużąc lekko fajne oczy i zmarszczył brwi. skrzyżował ręce na klatce piersiowej bo właściwie co miał z nimi zrobić, wykluczając to że miał jakieś dziwne syndromy perkusisty i cały czas walił rękami w kolana czy jakiś przedmiot przed nim. lekko wkurzająca cecha, ale da się przywyknąć, jak mniemam! - może to i lepiej, nie zaświeci pustkami na ulicach - wzruszył ramionami, opierając się wygodniej, chodź może bardziej tutaj by pasowało- rozpychając się na krześle.

- nie, nie wyjeżdżam - przytaknęła. nie miała żadnych planów na wakacje, oprócz obijania się, no i teraz jeszcze oprowadzania iana po mieście, chociaż nie wiedziała, czy mówił to poważnie, czy też nie. - chociaż, może pod koniec sierpnia - wzruszyła ramionkami. bo ja też wyjeżdżam w sierpniu, więc muszę jej coś wymyślić chyba.

pewnie tam sobie jeszcze trochę pogadali i takie inne. ian może nawet odprowadził bler, bo sama w nocy wracać nie będzie, bo ja muszę lecieć, karzą mi wyłączyć, baaj ; **

był załamany, więc postanowił zrobić rzecz jedną z najgłupszych, które mógł w tej chwili zrobić, czyli zatopić swoje smutki w alkoholu. zamawiał jeden kieliszek za drugim, mając nadzieję, że to mu coś da, że może chociaż przez to mu ulży.
mylił się, ale nie zrezygnował z picia.

pewnie zamówiła sobie taksówkę i prosto spod domu blair pojechała do pub'u na drinka. chyba tylko tutaj ostatnio nie puściły jej nerwy i nie zrobiła z siebie idiotki, bo tu prawie w ogóle nie bywała. w każdym razie nie zamierzała się upijać. zamówiła jednego drinka, usiadła przy jamikś stoliku przy oknie, rozglądając się po pomieszczeniu pełnym jakiś starych pijaczyn podrywających barmankę i facetów spędzających wieczór z kumplami.

dajmy na to, że ian siedział sobie w jakiejś grupce najmłodszych klientów tego pubu, albo coś w tym stylu. kiedy maszerował sobie do baru po kolejną butelkę piwa, jakoś kątem oka zauważył violet i zaczęło go nurtować jedno pytanie, he. - czy my się przypadkiem nie znamy? - spytał, ni stąd ni zowąd, stając nad stolikiem przy którym siedziała violet i pociągnął łyka z butelki, oczekując odpowiedzi twierdzącej bądź nie. uniósł lekko jedną brew, pogrążając się w lekkim zastanowieniu nawet.

- raczej się znamy. ty jesteś ian, tak? ten od blair. tzn, były blair? - rzekła niepewnie - wiesz, chodzi mi o to, że spotykaliście się ze sobą chyba przez krótki okres czasu. zresztą to już nieważne. pamiętam cię - urwała swój bezsensowny słowotok i posłała uśmiech w jego stronę - violet jestem - rzuciła do niego tak w ramach przypomnienia.

roześmiał się pod nosem z tego słowotoku, nawet wydało mu się to przez chwilę urocze, ale odgonił te wszystkie myśli i ogólnie bajer. przysiadł sobie naprzeciwko niej czy tam obok, nie wiem jak woli, odstawiając butelkę na stolik. - ian, tak - kiwnął głową, a skoro był już przy sprostowaniach i innych takich. - aha, czyli jestem już kojarzony jako były blair, chodź wcale z nią raczej nie byłem, tak? - uśmiechnął się lekko, upijając kolejnego łyka ze swojej butelki. może był kojarzony tylko tak dla niej, albo co. może miał taką nadzieję, bo według niego to raczej dziewczyna powinna kojarzyć się z byłą :< ale trudno.

- nooo...tak. a co, naprawdę nie byłeś z nią? wybacz, ale byłam święcie przekonana, że ze sobą kręcicie, no bo wiesz.. - urwała i zerknęła na niego niepewnie, bo nie wiedziała, jak ma dokończyć. jej toki myślowe dziś się urywały w niespodziewanych momentach xd - zresztą, ja za dużo chyba myślę - machnęła ręką i zachichotała cicho przez swoją głupotę. potem zamoczyła usta w swojej szklance, zerkając na niego badawczo i upewniając się, czy przypadkiem nie patrzy się na nią z politowaniem, czy coś w ten deseń ;p

trochę dziko by zabrzmiało, że odrzucała jego zainteresowanie! więc tylko wzruszył ramionami, uśmiechając się dalej. pewnie ian był aż do bólu okropnym optymistą i swoim dobrym humorem chciał zarażać każdego! - oj tam, wcale nie za dużo myślisz, tylko chcesz wiedzieć jak było, prawda? - wzruszył ramionami i machnął ręką. ciekawość rzecz ludzka czy jak to się tam mówi. nie patrzył na nią z politowaniem, ale jednak może z małym rozbawieniem, lecz niezbyt widocznym ; d - nie, nie byłem - odpowiedział szczerze, bo tak mu się wydawało, prawda.

- no tak, moje pożądanie wobec wiedzy jest ogromne. gdybym to pożądanie skierowała w stronę literatury, a nie tego co się wokół mnie dzieje i takie tam, to pewnie byłabym już profesorem i zdałabym całe studia na jedne pieprzonej sesji - stwierdziła krzywiąc się lekko i upiła kolejnego, małego łyczka ze swojej szklanki - poza tym to co tam u ciebie? ostatni raz widzieliśmy się na plaży chyba tak w ogóle co nie? - zapytała unosząc brwi.

- co to by za frajda była być profesorem z jednej strony, byś musiała użerać się z jakimiś gamoniami - odnalazł brzydką stronę bycia profesorem. albo chciał wybić z głowy violet jakieś równie brzydkie myśli. no cóż, podobno optymiści tak mają. zastanowił się, kiedy ostatni raz się widzieli, no i nie sięgał dalej pamięcią niż plaża! - no tak, na plaży - potwierdził, pociągając nieco większego łyka niż violet ze swojej szklanki. - bo od tamtej pory zrobiłem sobie małe wakacje, zresztą kto by chciał słuchać - roześmiał się pod nosem. pewnie możnabyło dostrzec, że jest jakoś ładnie opalony, ale nie wulgarnie ani tandetnie :<

jak można być wulgarnie opalonym? nie można! można być za to wieśniacko opalonym! xd
ja tam chyba do końca życia będę zwolennikiem mlecznobiałej skóry <3

- ja bym chciała słuchać - stwierdziła całkiem poważnie, uśmiechając się. w sumie to praktycznie violet zamęczała wszystkich wokół mniej i bardziej istotnymi opowieściami ze swojego życia, więc przekazanie tej pałeczki ian'owi byłoby całkiem miłą odmianą. to sobie właśnie stwierdziła w główce i posłała slodki uśmiech w kierunku swojego towarzysza od kielicha xd no może nie od kielicha, a od szklanki z drinkiem xd

można, np. te wszystkie takie z mojej szkoły po solarce są wulgarnie opalone jak dla mnie, na ciemno aż! :<<

zmarszczył brwi, patrząc na nią chwilę tak jakby spode łba! bo on nie umiał opowiadać o swoim sprawach. w każdym razie chyba pora się nauczyć. oparł się łokciami o stół, bębniąc lekko palcami. - jak będziesz miała dość moich dość dziwnych opowieści, możesz podnieść rękę, żebym przestał, albo wylać na mnie swojego drinka - roześmiał się przyjemnie, kiwając poważnie głową. - zacznijmy od tego, że spędzenie paru tygodni na wodzie nie należy do najprzyjemniejszych, szczególnie jak psuje ci się żaglówka i cały czas ktoś z twoich niezbyt trzeźwych kolegów wypada za burtę - tutaj się lekko skrzywił, ale po chwili promiennie uśmiechnął! bo właściwie to śmieszne było. specjalnie zastąpił słowo 'jacht' na 'żaglówkę', żeby od razu nie wyjść na jakiegoś mega wielkiego i wygodnickiego snoba, którym trochę był.

mnie przeraża taka ciemnobrązowa opalenizna :< to jest ohydne. zabiłabym niektóre okazy tylko za to, jak wyglądają :<

violet uniosła brwi i się szeroko uśmiechnęła - no coś ty! musiało być w takim razie fajnie! - klasnęła w dłonie - no to ilu z was zginęło? bo zakładam, że nie wróciliście na brzeg w komplecie po takiej zabawie - zaśmiała się z własnej głupoty, lekko pukając się palcem w środek czoła - żaglówki kojarzyły mi się z malutkimi łódkami. na nich chyba nie da się urządzić imprezy w towarzystwie kolegów, co nie? - no, przynajmniej ja nie widziałam jeszcze żaglówki o pokaźnych rozmiarach xd - nie chodziło ci przypadkiem o jacht? - uśmiechnęła się dopijając swojego drinka do końca. piła go już chyba z godzinę. była nawet z siebie dumna, że to tlko jeden drink :>

- brawo, szczerze mówiąc to był jacht w towarzystwie dwóch żaglówek - powiedział już dla zaspokojenia ciekawości violet i dla swojego dobra, żeby potem się nie zaplątać jeszcze bardziej w swoich opowiastkach. - wróciliśmy cali i zdrowi, na szczęście. okej, może nie tacy zdrowi bo jeden jak wypadał, jakoś niefortunnie skoczył i złamał sobie rękę i nogę, ale dzięki że to nie byłem ja - wyszczerzył się przyjemnie. do głowy wpadła mu jedna, dość pewnie, przyjemna myśl. - czemu by nie zrobić takiej imprezy teraz, co ty na to? - spytał, niby mimochodem, patrząc się na nią badawczo. - jeśli oczywiście nie masz jakiejś przebrzydłej choroby morskiej - dorzucił na koniec, bo impreza na wodzie z chorobą byłaby niezbyt ciekawa ; d

zaskoczyła ją jego spontaniczność - impreza na wodzie? - zapytała z szerokim uśmiechem, wyraźnie zdziwiona - z przyjemnością, jeśli obiecasz mi, że mnie nie wrzucisz do wody - zachichotała - no i oczywiście nie mam choroby morskiej. kilka razy spędzałam wakacje na jachcie z moją rodziną, więc jestem oswojona z widokiem wody. - uśmiechnęła się i wzruszyła lekko ramionkami. spodobał jej się nawet ten pomysł.

uśmiechnął się więc szeroko i klasnął w dłonie, zadowolony, że jego ustawa o imprezie na wodzie przeszła dalej! cóż za fart, prawda.
- nie wrzucę cię, obiecuję - przyrzekł prawie że, poważnie i pewny swoich słów. jak ian coś obieca albo powie, to się tego trzyma. więc nie ma się czego brać! jednak tego nie powiedział już, bo by wyszło że jakoś za bardzo się produkuje lub coś w ten deseń. - to teraz plan trzeba zrealizować - wypił pewnie już to piwo do końca, robiąc jakąś ciekawą zaskoczoną minę, że już puste. i nawet zajrzał przez ten otwór, przymrużając jedno oko, czy przypadkiem ta butelka nie ma podwójnego dnia. niestety, nie miała :<

- dobra, wierzę ci, trzymam cię za słowo! ale jeżeli nie dotrzymasz słowa, to poznasz, co oznacza gniew violet lorrain, rozumiesz? - zmużyła śmiesznie oczy, starając się wyglądać groźnie, po czym zachichotala głupio - jeśli chodzi o realizację, to ja nie będę ci w tym przeszkadzać, bo to raczej nie moja broszka - znów zachichotała, lecz tym razem stłumiła swój głupi śmiech kaszlem. oczywiście tradycyjnie udawanym. posłała jeszcze badawcze spojrzenie w jego kierunku i się jakoś łądnie uśmiechnęła.

jakoś większej uwagi nie zwrócił na jej kaszel, a na jej chichot, który pewnie był przyjemny, więc pewnie roześmiał się równie przyjemnie. roześmiał się, bo nie wyobrażam sobie chichoczącego chłopaka ; d
- gniew violet lorrain? nie wyobrażam sobie tego - pokręcił przecząco głową, bo jakoś nie wyobrażał sobie drobnej violet w gniewie! hihi, będzie musiał kiedyś to obejrzeń w każdym razie. ale woli nie prowokować takich sytuacji.

a ja sobie muszę wyobrażać, bo znam chichoczących chłopaków :< niektórzy burzą mi dzieciństwo.
- i mam nadzieję, że nie będziesz musiał, mój drogi - chciała zabrzmieć groźnie, ale aktorka z niej marna, więc nic z tego! pewnie jak zwykle zabrzmiała trochę zabawnie z lekką nutką idiotyczności, więc tylko parsknęła śmiechem - dopóki jesteś dla mnie miły, to nic ci nie grozi. wątpię, żebyś sobie nagrabił, bo udało ci się zyskać moją sympatię, mon petit - pokiwała lekko głową na potwierdzenie swoich słów, uśmiechając się od ucha do ucha.