Brooklyn Heights Promenade

Można tutaj obejrzeć panoramę Brooklynu. Również szczególnie romantyczne oraz atrakcyjne nocą, mru.

wracając z zajęć, przydreptała sobie tutaj. oparła się o te metalowe barierki, chodź chyba nie było jej zbyt wygodnie, jednak nie miała zamiaru siadać na mokrej ławce, bo zapewne znów pogoda dawała w kość. w przypływie weny wyjęła jakiś notatnik, a raczej szkicownik i jakiś ołówek po czym zerkając raz przed siebie, a raz na kartkę zaczęła kreślić kolejne kształty. jednak, nie mogąc się dziś na niczym skupić, bo ją wszystko rozpraszało, co chwilę tylko wyrywała kolejne kartki, ciskając je nieco zirytowana do torby, ponieważ nie wychodziło jej tak, jakby chciała :<

pewnie tędy przechodził sobie cameron, który wracał z prób, które miał na swojej uczelni. na plecach, w pokrowcu miał swoją ukochaną wiolonczelę, loczki nieco rozwiane, był nieco zmęczony, chciało mu się spać. jednak ożywił go nieco widok jasmine, który przyprawił go o lekkie mrowienie w żołądku. przystanął, nabrał powietrza w płuca, poprosił Bozię, żeby wszystko poszło jak trzeba, po czym nieśmiałym krokiem do niej podszedł. nie wiedział za bardzo, czy ma się z nią przywitać tak jak z przyjaciółką, jak było do tej pory, czy jak ze swoją dziewczyną. w sumie nie wiedział, co dokładnie ich łączyło. pewnie do końca życia będzie tak badał grunt i do niej startować z tą swoją słodką jak trzcinowy cukier nieśmiałością. - cześć - uśmiechnął się szeroko, podchodząc do niej.

jasmine cały czas z zaciętą miną, rwała kolejne kartki ze szkicownika, aż jej zapewne została tylko jedna. skrzywiła się mocno na tą myśl, jednak zaraz poprawił jej humor głos zbliżającego się camerona. uśmiechnęła się tylko szeroko, po czym wpakowała resztki papieru do swojej torby, jakimś cudem ją zamykając. - o, cześć - przywitała się z uśmiechem, chyba również nie wiedząc jak ma się z nim powitać. czy jeszcze są na tej stopie koleżeńskiej czy też już nieco wyżej? sama nie wiedziała, jednak spróbowała to nieco zbadać. przysunęła się do niego i cmoknęła go jakoś sprytnie w kącik ust. głupio będzie, jak wyjdzie na namolną :< nad tym zastanowiła się dopiero na chwili, więc nieco zmarszczyła brwi, jednak zaraz znów się uśmiechnęła i opierając się bokiem o barierkę, spytała: - co tam u ciebie?

kiedysię do niego zbliżyła, to serce stanęło mu w miejscu, jednak gdy było już po wszystkim, to wypuścił tylko powietrze z płuc. mogło to wyglądać tak, jakby odczuł ulgę, czy coś, jednak tym samym po prostu próbował uspokoić swoje walące jak niewiadomoco serduszko. cholera, zazdroszczę mu, że jest chłopcem. mogłabym się stawać raz na miesiąc np. jasper'em seven. kimkolwiek. jestem dziś zdesperowana i znerwicowana, przepraszam :<
- wszystko u mnie w porządku. mój 'urlop' się skończył, więc wróciłem do swoich obowiązków. nawet mnie to cieszy. poza tym znowu pobieram lekcje gry na pianinie, które strasznie zaniedbalem przez ostatni rok - wzruszył ramionkami - a co u ciebie?

ja tak czy siak uważam, że faceci mają łatwiej. tak mi się przynajmniej zdaje. i ich przynajmniej nic nie boli, ja też dziś cierpię i ogólnie jeszcze na dodatek gorączki dostałam :< eee.
zapewne wychwyciła to wypuszczenie powietrza z płuc i nawet przez chwilę sobie analizowała co to mogłoby znaczyć. jednak po chwili sobie to odpuściła, ponieważ zaczęła dochodzić do miliona wniosków, więc potem by myślała nad tym jednym pewnie nic nie znaczącym konkretniej wypuszczeniem powietrza z płuc! i tak nie może się skupić po wczorajszej sytuacji z joshem, ponieważ to wrażliwe dziewczę musi sobie wszystko przeanalizować ruch po ruchu. - mój też już się skończył. na dodatek wybiłam się z tego całego rytmu pracy i nic mi teraz nie wychodzi - westchnęła ciężko, po czym oparła się łokciami o tą metalową barierkę, wbijając wzrok przed siebie na tą panoramę, ładnie oświetloną i ogólnie <3 - ładnie - wymruczała tylko pod nosem, uśmiechając się lekko.

ja zazwyczaj przechodzę sensacje zołądkowe, mimo iż nie mogę jeść :< no i czasem też dostaję gorączki. nie mogę się już doczekać menopauzy, ugh.
- jeszcze się wkręcisz, zobaczysz - uśmiechnął się pogodnie. w sumie cameron był w pewnym stopniu optymistą chociaż wszystko w granicach rozsądku). poza tym jego aksamitny, melodyjny głos brzmiał tak przekonująco, że ojacie. również wbił wzrok w ładnie oświetloną panoramę miasta i tylko jej przytaknął - ładnie. - co chwilę rzucał krótkie spojrzenia w kierunku jasmine, bo chyba obok siebie miał ładniejsze widoki. nie, że chodziło mu o całokształt, figurę, czy coś, ale głównie skupiał się na jej twarzy (bo to święta zawsze dziewica jest i nie wiem, kiedy dorośnie na tyle, żeby postrzegać ją trochę mniej niewinnie).

ja dziś nic nie jadłam :< okej, rafaello się liczy? nie, bo to słodycz na pocieszenie w sumie.
pokiwała tylko twierdząco głową, uśmiechając się szeroko, gdy ją zapewnił, że jeszcze się wręci. - mam nadzieję - wymruczała tylko pod nosem, wzruszając lekko ramionkami. westchnęła ciężko, najwidoczniej nieco się rozmarzając, gdy tak wpatrywała się w te różne światełka oraz inne tym podobne rzeczy. najwidoczniej przypomniała jej się również scena z filmu romantycznego, który może oglądała tylko raz, jednak wywarły na nią w tamtym momencie niezłe wrażenie raczej sukienka bohaterki, jednak ona w tym momencie sukienki nie miała. jednak zrobiła podobnie jak bohaterka, nieco się wczuwając również najwidoczniej, bo objęła jakoś camerona w pół, kładąc głowę na jego ramieniu.

uśmiechnął się pod nosem, również ją przytulając, nieco nieśmiało, jak to zawsze podkreślam. pewnie mogła poczuć, jak strasznie wali mu serce. strasznie się w ogóle tą całą sytuacją skrępował. czuł, że się chyba skurczy do rozmiarów krasnoludka i ucieknie! zarazem chciał, żeby odniosła wrażenie, że wcale się nie denerwuje. - wszystko w porządku? - wydusił z siebie. znowu to zabrzmiało nie tak, bo głos mu lekko zadrżał, co zdradzało jego lekkie, ok wcale nie lekkie stremowanie. dostał wypieków na policzkach na dodatek. wychodzi na to, że cameron jest jeszcze bardziej nieśmiały niż jasmine.

wyczuła jak strasznie wali mu serce. wyczuła to całe skrępowanie i nawet poczuła się nieco niezręcznie. - w porządku - odparła tylko miło bardziej w jego ramię, jednak zarumieniła się również! przez to, że było już ciemno, to zapewne tego nawzajem nie widzieli, bo dajmy na to panował tylko półmrok. półmrok z latarniami. matko xd nieważne, wiadomo o co chodzi, mam nadzieję. gdy już poczuła może się jeszcze bardziej niezręcznie, to oderwała się od niego, uśmiechając się kącikowo. w sumie co teraz miała powiedzieć albo coś w ten deseń to nie wiedziała. poza tym chciała, aby to dla camerona była jakaś przyjemność&radość, a nie stres i inne takie :<

haha i okaże się, że są zagubionym po latach rodzeństwem i będzie! xd
nastała chwila niezręcznej ciszy. cameron również nie wiedział, jak z tego wybrnąć. wziął tylko głęboki oddech na uspokojenie. w końcu trochę przeszło, więc posłał jej jakiś miły uśmiech - zimno już. może chciałabyś się gdzieś ze mną wybrać? - poza tym nosił cały czas tą swoją wiolonczelę, która nie należała do najwygodniejszych w niesieniu rzeczy, więc nie uśmiechało mu się tutaj tak stać, mimo tego iż jest w doborowym towarzystwie, które przyprawia go o motylki w brzuchu i rumieńce straszne.

o matko, moda na sukces by była chyba jakaś xd zróbmy jakąś dramę na poziomie mody na sukces xdd będzie śmiechu.
- chętnie - uśmiechnęła się przyjemnie, po czym tylko jak otworzyła swoją torbę, aby jakoś pociągnąć po ustach swoją ulubioną pomadką truskawkową, wszelkie nieudane rysunki wysypały jej się z torby, wpadając w jakieś kałuże. jednak zbytnio się tym nie przejęła, tylko z lekkim zakłopotaniem podrapała się po głowie, zerkając badawczo oraz pytająco na camerona, co ona teraz ma zrobić. w kazdym razie, zapewne nic nie zrobiła, tylko wzuszyła lekko ramionkami, po czym pozwoliła sobie wziąć camerona pod ramię i poszli gdzieś, gdzie zaczniesz dobry człowieku : *

tak, tak! tylko powiedz mi która przejdzie xd niech cameron okaże się kobietą! albo nie, niech ktoś zaliczy coming out i okaże się gejem! albo, albo... no nie wiem. xd

korzystając z tego, że praktycznie już jest ciemno przyszła sobie tutaj. owinęła się milionem szalików oraz założyła kaptur na głowę od swojej jakiejś szarej bluzy po domu, bo dziś nie chciało jej się zbytnio stroić w obcasy, najdroższe płaszcze oraz inne tym podobne na zwykły spacerek. przysiadła sobie na jednej z tej ławek widocznych na zdjęciu, podciągając nogi pod klatkę piersiową. kupiła sobie również lody czekoladowe w jakimś sklepiku po drodze, więc umilała sobie czas jedzeniem ich oraz patrzeniem na tą oto panoramę.

max był spostrzegawczy i to bardzo, o czym już wspominałam, więc pewnie bez trudu spostrzeże jej buźkę, która sporo wczoraj zniosła xd usiadł obok niej, zdjął z niej kaptur i pocałował na powitanie jakoś miło. no i wtedy zauważył kilka siniaków, rozciętą wargę i takie tam - ja pierdolę, co wam się dzisiaj wszystkim dzieje? wczoraj odbywały się jakieś zamieszki na ulicach, czy co, że niemal wszyscy których dzisiaj widziałem mają obite facjaty? co się stalo? - zxapytał zirytowany. mówiąc 'wszyscy', miał na myśli pewnie panią adwokat, jakiegośtam swojego kumpla, który po pijaku wdał się w bijatykę z jakimś innym jego kumplem no i teraz lauren. :<

potarła się po policzkach, możliwe że starając jakoś to ukryć, jednak chyba już nic nie ukryje, skoro zauważył, prawda? prawda. zmarszczyła tylko nieco brwi, wbijając wzrok w jakiś punkt nieco ponad jego ramieniem. nie wiedziała w sumie co ma mu powiedzieć. 'twoja adwokatka mnie pobiła?' nie uwierzy! jednak spróbuje, no bo to w końcu tak było. - spotkałam wczoraj przez przypadek twoją adwokatkę. to nie było miłe spotkanie, ponieważ skończyło się dość widocznie - odchrząknęła, dając do zrozumienia, że to właśnie ona jest sprawczynią nie wyjściowego stanu lauren, a lauren niewyjściowej twarzy pani adwokat. zapewne sobie jeszcze trochę potem doprawiły, ponieważ gdy ta powiedziała, że udupi maxa, to lauren znów się na nią rzuciła! milutko xd

zamrugał kilka razy, próbując przyswoić z jako takim spokojem podaną przez lauren informację. - to dziwne, bo ona przedstawiła mi zupełnie inną wersję wydarzeń - pewnie, że jakiś optych ja na ulicy napadł, albo co. po chwili uruchomil się w nim agresor. no bo co! pobiły się przez niego dwie kobiety! możliwe, że z jednej strony mu to odpowiadało, bo pod tym względem był niedojrzały, ale z drugiej to również mu mogło narobić wielu kłopotów - ocipiałaś?! - zapytał w miarę cicho, żeby nie robić jakiegoś hałasu na ulicy - nie mogłaś się jakoś powstrzymać, do kurwy nędzy?! - trochę się wkurzył, krzywiąc się lekko na widok jej obrażeń. chociaż w sumie sam jej swego czasu o takie przyprawiał :<

odsunęła się nieco od niego, może z jakimś przerażeniem. - nie - powiedziała dosadnie oraz wyraźnie. - pierwsza mnie uderzyła i na dodatek wyzywała, więc co miałam robić? nagadała mi jeszcze, że jej wszystko mówisz, ze wszystkiego się zwierzasz, przez co wie o nas wszystko i ogólnie wolisz spędzać czas z nią niż ze mną i przekładasz ją na pierwsze miejsce - zerknęła na niego badawczo, spuszczając nogi z ławki. możliwe, że wyolbrzymiała lekko to wszystko, aby przedstawić się jako pokrzywdzona, tym samym nie dodając, że to ona pierwsza to wszystko zaczęła, wyzywając adwokatkę na sam początek oraz potem jeszcze gorzej. no co, chciała dobrze w sumie :< ale nie wyjdzie znając zimne sucze oraz różne toki myśleniowe maximiliana.

przewrócił tylko oczami, słysząc skargi lauren pod adresem adwokat - słuchaj, ona pierwsza by nie zaczęła. znam ją, nie zaryzykowałaby przecież swojej reputacji i w przeciwieństwie do ciebie nie zachowuje się jak gówniara - zmroził ją wzrokiem, dodając do tego jego chłodny ton, lauren powinna zamienić się w lodowego pingwina (lodowy lodowy pingwin, jea! jea!). co gorsza, w tym momencie nie stanął po stronie lauren, co mogło być niepokojące. - powinnaś to jakoś opatrzec - przejechał palcem po jej dolnej, rozciętej dość mocno wardze :<

- no i po jaką cholerę ją bronisz?! - burknęła pod nosem, ponieważ tak właśnie odebrała to co powiedział maximilian i poza tym wściekła się nieco, że właśnie nie stanął po jej stronie, nie zaczął wyklinać adwokat, że pobiła jego dziewczynę oraz inne tym podobne rzeczy. - ała - syknęła tylko pod nosem, mrożąc go wzrokiem, no bo zabolało przecież. tym bardziej, że pewnie maximilian nie silił się na jakąś delikatność xd odwróciła głowę w drugą stronę, po czym tylko wbiła wzrok w swoje kolana, a raczej na to, jak wyginała sobie palce, bo zazwyczaj tak robiła gdy się czymś denerwowała lub nad czymś myślała.

- stwierdzam fakty, lauren. nie rzuciłaby się na ciebie bez powodu. skoro uderzyła cię pierwsza, to chyba nie za darmo? - uniósł jedną brew, po czym przysunął się lekko do niej, obejmując ją ramieniem. mimo iż nie podobało mu się to, że się pobiły, to z drugiej strony czuł jakąś taką satysfakcję, ze pobiły się właśnie o niego, aha xd zaczął się pewnie uśmiechać pod nosem, cały czas przyglądając się jej poobijanej buzi. gdyby był normalny to ten widok by go martwił, a nie. psychopata jeden. xd

- za darmo. no co? nie wierzysz mi?! może naprawdę wolisz ją ode mnie, skoro się nawet tym nie przejmujesz, tylko ją jeszcze bronisz?! - w tym momencie już zapewne całkiem się zdenerwowała, wkurzyła, zaniepokoiła oraz inne tym podobne rzeczy. przede wszystkim się wkurzyła, a raczej wkurwiła nieziemsko. wbiła w niego rządny krwi wzrok, chodź chyba zepsuło ten wzrok to, że niebezpiecznie zaczął jej lekko drżeć podbródek, co zapowiadało nadchodzący płacz/histerię/szloch (niepotrzebne skreślić). skrzyżowała ręce na klatce piersiowej, po czym znów wybuchła. - no i co się uśmiechasz?! - syknęła, ponownie go mrożąc wzrokiem, a następnie tylko odwróciła głowę w drugą stronę, strzelając przysłowiowego focha.

przewrócił oczami - do jasnej cholery, lauren. sama byś też nie rzuciła się na nikogo bez powodu, prawda? - uniósł brwi, spoglądając na nią pytająco - więc skoro mówisz, że ona zaczęła cię bić, to w takim razie nie zrobiła tego bez powodu, bo to byłoby bez sensu. już prędzej ciebie bym podejrzewał o to, że mogłabyś się na nią na dzień dobry rzucić, bo przecież jesteś ze mną i masz prawo być zazdrosna. za to ona nie darzy mnie żadnym uczuciem, gwarantuję ci to - mrugnął do niej i pogłaskał po ramionku. niby milusio, ale skoro wiedział, że lauren jest zazdrosna i takie tam, a wciąż sypiał z adwokat, to coś musi być nie tak! najwidoczniej to, że był od czasu do czasu przyjemny, miało na celu tylko lekko ogłupić biedną lauren :<

wbiła wzrok tylko gdzieś przed siebie, najwidoczniej analizując sobie wszelkie sprawy. no i owszem, doszła do wniosku, że raczej coś tutaj jest nie tak. zresztą u nich zawsze jest coś nie tak, więc to żadna nowość xd wyłączyła się chwilę i zdawać by się mogło, że go wcale nie słucha. jednak słuchała i w swej główce wszystko znów dokładnie analizowała. w końcu przeniosła już lekko zaszklone oczy na maximiliana, marszcząc nieco brwi. - kochasz mnie w ogóle? - wychrypiała. zdaje się, że już takie pytanie mu zadawała, jednak teraz chyba chciała mu coś w ten sposób wytłumaczyć oraz sama sobie przetłumaczyć niektóre rzeczy. wpatrywała mu się w oczy, oczekując odpowiedzi, szykując sobie swoją przemowę.

ręce mu nieco opadły. jego zdaniem deklarował się już wystarczająco często. poza tym nie lubił wyznań - kocham cię lauren. ile razy mam to jeszcze tobie powtarzać? - uniósł brew. może nie zabrzmiał najprzyjemniej, więc po chwili postanowił się zrehabilitować. przysunął się do niej i chwycił za podbródek, kierując jej twarz w jego kierunku - kocham cię - wychrypiał i pogładził ją lekko po policzku, po czym pocałował ją powoli i z uczuciem (czyt. z języczkiem xd) <3 nie byłby z nią, gdyby jej nie kochał. wg niego to było oczywiste, zwłaszcza, że był bezwzględny i nie traciłby czasu z kimś, kogo nie kocha i kto nie był mu do niczego potrzebny.