metjuł

jednak przez głowę violet przewinął się już pewien scenariusz, w który zdążyła niestety uwierzyć. przez moment patrzała na nią zdziwiona, że aż ze zdziwienia otworzyła usta - wpadłaś z nim?! - zapytała tak głośno, że aż pewnie felix, który dumnie sobie kroczył po różnych półeczkach przestraszył się i zbił jakiś wazonik - tylko tego brakowało! przecież to dziecko będzie miało przekichane z ojcem narkomanem! może się urodzić nawet chore! poza tym nikt wam nie mówił o antykoncepcji?! - zapytała, po czym zamilkła i popadła w zamyślenie, po czym się nagle ożywiła - mój boże, zgwałcił cię?! - jej oczy powiększyły się kilkukrotnie. zastygła w bezruchu czekając na odpowiedź lauren.

poderwała się aż z tej sofy, stając na równe nogi, czego w efekcie zakręciło jej się w głowie, no i przez co opadła znów na kanapę.
- nic takiego nie zrobił! - pisnęła, nawet lekko oburzona. chodź pare razy, nawet wczoraj, miała wrażenie, że będzie do tego zdolny i jest to całkiem prawdopodobne, tak się nie stało i bogu dzięki. - mówił, ale po co skoro sama dla siebie jestem świetną antykoncepcją? - wzruszyła ramionami, stwierdzając nieco smutno ten fakt. spuściła głowę, pociągając nogi na sofę i siadając na niej po turecku. - no bo ja... no... nie mogę mieć dzieci, więc żadna wpadka nie wchodzi w grę - wzruszyła ramionami, spoglądając na nią co chwile badawczo.

- jak to nie możesz mieć dzieci? - spytała unosząc brew - ale tak w ogóle, nigdy? ale dlaczego? - spytała się i usadowiła się wygodniej na sofie, popijając już stygnącą zawartość kieliszka - nie wiem w sumie, czy to aż takie straszne. przecież przynajmniej z nikim nie wpadniesz. no a poza tym jesteś jeszcze młoda, możesz adoptować i takie tam. sama nie wiem, czy chciałabym mieć dzieci - jak narazie pewnie nie chciała, ale gdyby spotkała na swojej drodze jakiegoś uroczego bobasa, który by ją zauroczył tak jak felix, kiedy go do siebie przygarniała, to pewnie była by w stanie nawet sama sobie zrobić dziecko, byleby je mieć xd chociaż ja nie wiem jak to by było możliwe, ale moje głupie przemyślenia pozostawmy bez komentarza xd

- no nie wiem, w każdym razie na jakiś tam czas, tak. nie wiem dlaczego, dowiedziałam się o tym jakiś rok temu, co wyszło na badaniach. nie dopytywałam się, bo mnie to nie obchodziło. dopiero po jakimś czasie zaczęłam to sobie układać i czuje się jakaś wybrakowana - wzruszyła ramionami, wypijając zawartość kieliszka do końca, po czym odstawiła go na stolik gdzieś nieopodal. no tak, czuła się wybrakowana, nic jej się nie udawało, była głupiutka i dziecinna. normalnie harakiti można strzelić! - ale to nie ten czas jeszcze - podsumowała, usadawiając się wygodnie na drugim końcu kanapy, tak wiesz.

- ale przecież nie jesteś wybrakowana! po prostu oszczędzisz sobie tych wszystkich problemów związanych z ciążą i rodzeniem dzieci. kobiety, które zaciążają, to tyją, popadają w depresję poporodową, zaniedbują się bo toną w pieluchach i szereg innych rzeczy. ty sobie tego możesz oszczędzić przygarniając do siebie już gotowe dziecko. na przykład dwuletniego szkraba. ominie cię cały najgorszy okres, w którym to małe coś ledwo przypominało człowieka - wzruszyła ramionkami, pewna swoich słów - to, że nie możesz mieć dzieci chyba nie jest żadną tragedią? - zerknęła na nią badawczo.

- w sumie też racja, ale to tak jakby nie całkowicie twoje dziecko, nie? zostawmy ten temat - machnęła ręką, kręcąc jeszcze głową, żeby dały spokój tym rozmową o lauren. chodź w sumie mogła się przynajmniej komuś porządnie wygadać i miała teraz na to okazje. ale nie chciała jej do końca jakoś zawalać swoimi przemyśleniami czy coś w rym stylu. pozwoliła sobie wyciągnąć nogi przed siebie, układając wygodnie głowę na poduszce, biorąc kilka uspakajających głębokich wdechów i wydechów przy czym nuciła coś spokojnego pod nosem. taka próba wyciszenia, czy jak to się mówi.

- nawet jeśli nie urodziłaś, ale wychowujesz, to to jest całkowicie twoje dziecko. - pokiwała głową. pewnie violet nie przeszkadzało to, że lauren jej się wygaduje. pewnie nawet cieszyła się, że padło na nią, bo ona przynajmniej pewnie jako jedna z nielicznych w tym mieście nie miała natenczas jakiś poważnych problemów. zazwyczaj ją cudze problemy mało obchodzą, ale nie w przypadku, jeśli chodzi o coś bardzo poważnego, a tak własnie violet myślała o sytuacji lauren i nigdy nie chciałaby się znaleźć na jej miejscu. mam nadzieję, że to poprzednie zdanie ma jakikolwiek sens xd - w każdym razie nie martw się, wszystko się jakoś ułoży, zobaczysz - uśmiechnęła się pokrzepiająco.

- na razie się na to jakoś nie zanosi - mruknęła pod nosem, ponownie składając się w kulkę i sprytnie mieszcząc się w róg sofy. pewnie znów zanosiło jej się na płacz, jak co wieczór w sumie. rzuciła gdzieś telefon za siebie, który wylądował gdzieś na podłodze. oparła czoło o poduszkę, która tam była i co chwilę spoglądała na violet. w sumie to było dość przerażające, w jaką małą i zastraszoną osobę mogła zmienić się lauren w kilka dni :< no, właściwie wygodni, jednak wiadomo, że chodzi o bardzo krótki czas.

violet nie za bardzo wiedziała co robić, bo nie oszukujmy się, nie należała do osób umiejących jakoś sprawnie pocieszyć drugiego człowieka - lauren, mój boże, co jest? - zapytał, kładąc jej rękę na ramieniu i nachylając się lekko nad nią. z łatwością mogła stwierdzić to, że zbiera jej się na płacz - nie musisz się niczym martwić, już ja sobie porozmawiam z tym skurwysynem - w sumie nawet pewnie nie do końca wierzyła w to, że sobie z nim 'porozmawia', ale narazie nad tym się nie zastanawiała jakoś bardzo.

- porozmawiasz - stwierdziła dość powątpiewającym tonem, patrząc na nią równie powątpiewająco. jak jej się na ten płacz już zebrało, to lauren jest z tych osób, które nie umieją go powstrzymać, więc się rozpłakała, czyli teraz będzie zadawać grad bezsensywnych pytań, które jeszcze bardziej ją dobiją - matko, czemu jestem aż taka głupia? nie mogłam lecieć do innego miasta? albo po prostu uciec pierwszym samolotem jak tylko pierwszy raz zobaczyłam, że ćpa? matko - zmieniała pozycję na siedzącą, zakrywając twarz dłońmi i wtulając się w violet jak małe i bojące się czegoś dziecko :<

- spokojnie, wszystko się ułoży. przecież nowy jork nie kończy się na maximilianie, bez przesady! zostawisz go i wszystko się ułoży. a jak coś będzie szło nie tak, to skontaktujesz się ze mną i ci pomogę. poza tym masz tu nicolas'a na przykład. nie wiem jak ty, ale mi wydaje się, że on jest w tobie zadurzony. czuje się między wami chemię - uśmiechnęła się klepiąc ją po pleckach - a nawet jeśli się mylę, to chyba lepiej być samemu niż z kimś kto ma nie po kolei.

otarła więc łzy z policzków, żeby jakoś się ogarnąć i uspokoić. zerknęła na violet, szybko mrugając powiekami. - nie chcę go w to mieszać, ciebie zresztą też. z drugiej strony, wiesz co? i tak byś to przeczytała niedługo na plotkarze i tak, więc to to za różnica od kogo to usłyszysz - wzruszyła ramionami, podciągając nogi pod brodę i opierając się wygodniej na sofie. - zdradziłam maxa z nicolasem, kiedy się wkurzyłam, kiedy przeczytałam o tym wszystkim, wiesz - machnęła ręką. poniekąd mówiła do z satysfakcją, a poniekąd niezbyt. nie wiedziała czy violet jej pogratuluje, ją wyśmieje czy się przerazi! chciała się teraz mocno przytulić do nicolasa :<<

- powinnaś była to zrobić już dawno! na dodatek powinnaś z nim zostać. nico przynajmniej jest normalny. nie ćpa i wydaje się być grzeczny. może chociaż z nim ci się ułoży - westchnęła ciężko zapatrując się w swój pusty już kieliszek i pewnie niedługo obie zasnęły w tym salonie, w trakcie rozmowy ;p bo ja już też idę lulu, bo jestem zmęczona po tym tygodniu wstawania o 6 rano :< dobranoc :*

dzisiaj violet odbiło, zresztą podobnie tak jak mi i zabrała się za przyrządzanie muffinek! oczywiście wiązało się z narobieniem strasznego bałaganu w kuchni, przeszukiwaniem całego mieszkania w poszukiwaniu instrukcji obsługi piekarnika i robota kuchennego i takie tam. cała kuchnia usłana była mąką, polewa truskawkowa wybuchła w mikrofalówce, ciastka się spaliły, jednak violet niezmordowanie próbowała zrobić kolejne. no i w końcu udało się. wyglądały trochę dziwnie i pewnie były twarde jak kamień, ale violet ukryła to pod grubą warstwą polewy, wiórek kokosowych, perełek do ciasta, a na koniec, zwieńczyła swoje małe dzieło wisienkami <3

nie, no o tej porze już nie spał. dajmy na to, że przez cały czas kiedy violet piekła muffinki, matthew zamknął się gdzieś w pokoju z paczką fajek, uwaga! próbując coś tam szkicować. i powiem wam, że nawet mu ładnie wyszło, jednak swoje dzieło schował głęboko pod stosem gazet różnego rodzaju. zapewne jakiś muzycznych, bo on motoryzacyjnych, ani sportowych ani pornograficznych nie preferował. god bless matthew, normalnie.
- i jak ci wyszło? - spytał na sam początek, omijając cały bałagan, czyli zapewne nasypaną na podłogę mąkę i takie inne. podszedł do niej, obejmując ją w talii i zaglądając jej przez ramię, aby zobaczyć jej nowe dzieło. miał nadzieję, że z gotowaniem nie będzie tak jak z malarstwem!

udekorowane babeczki wyglądały nieziemsko, bo violet akurat miała jakieśtam poczucie estetyki. oczy można było cieszyć, ale co do smaku, to raczej do wybornych one nie należały. przesadziła z mąką, cynamonem i cukrem, więc można sobie wyobrazić, jak będą smakować. violet nie wiedziała o tym, jak smakują, bo była jak narazie zajęta dekorowaniem ostatnich babeczek - te przynajmniej mi się udały. dwie poprzednie serie musiałam wyrzucić, bo się zwęgliły, a takich raczej jeść bym nie chciała - skrzywiła się lekko, po czym zwieńczyła swoje dzieło, dekorując ostatnie ciastko i westchnęła z zadowoleniem - niedługo nauczę się normalnie gotować i będę przykładną gospodynią domową, a wtedy będziemy mogli się pobrać - uśmiechnęła się i pocałowała go w policzek. nie wiadomo na ile poważnie mówiła violet, ale brzmiało to niepokojąco xd - posmakuj - wręczyła mu ciastko z szerokim uśmiechem.

zmarszczył tylko mocno brwi, kiedy powiedziała słowo 'pobrać się'. pokiwał tylko twierdząco głową, jednak cały czas analizując sobie po woli w głowie, czy żartowała czy mówiła prawdę. jeśli mówiła prawdę, to nie wiem co, chyba matthew ucieknie do honolulu lub decyzję o ostatecznym ślubie będzie odkładał w nieskończoność, bo on raczej z tych, co ślubu niezbyt chcą. no, wiadomo! spojrzał to na violet, to na babeczkę, znów marszcząc brwi. najwidoczniej bał się, że to będzie jakiś armagedooon! pokiwał tylko głową, po czym wziął od niej babeczkę, bo wyglądały dość zachęcająco. jednak po pierwszym gryzie takie nie były :< próbował ukryć swoje skrzywienie, jednak grzecznie przełknął jej kuchnię, kiwając głową, po czym uniósł kciuk do góry. podsumował to tylko tak: - wyborne - a w myślach krzyczał 'nigdy więcej!' ; dd

co do ślubów i takich tam, to violet raczej z tych, co chcieliby kiedyśtam założyć rodzinę, przeżyć ślub i takie tam bajery. była w końcu romantyczką, a w romansidłach jeśli jest happy end, to jest ślub! xd violet ucieszyła się, że mu zasmakowały, więc lekko podskoczyła z radości. - męczyłam się z nimi całe popołudnie, tak się cieszę, że ci smakują! - weź sobie jeszcze jedną. możesz zjeść nawet wszystkie, bo upiekłam je dla ciebie - zatrzepotała rzęsami. była przeszczęśliwa, bo to był pierwszy raz, w którym zabrała się za prawdziwe wypieki. możliwe, że naoglądała się dziś nigelli, więc od razu nabrała ochoty na pichcenie w kuchni.to przerażające, ale ja też po oglądaniu nigelli jestem natchniona na gotowanie co się niezbyt dobrze kończy za każdym razem :< - od dzisiaj będę chyba gotowała codziennie - przemierzyła kuchnię skocznym krokiem, wyjadając kandyzowane wisienki <3

lekko zaskoczyła go myśl, że będzie gotowała codziennie. mógł powiedzieć, że połamie sobie paznokcie i co będzie, jednak to byłoby wymigiwanie się od swojego obowiązku dobrego chłopaka i jedzenie wszystkiego co ugotuje. no.
- będę ci pomagał, może się czegoś nauczę - oświadczył, kiwając głową, mając również nadzieję, że mu tego nie zabroni. prawda była taka, że matthew nawet umiał gotować niektóre rzeczy! sam raz nawet ciasto upiekł, jednak to były stare dzieje, jak jeszcze się nie podmarnował. ale wiadomo, że teraz wychodzi na prostą i takie inne. odstawił gdzieś sprytnie tą babeczkę, co jadł, tak żeby jej nie widziała, po czym zjadł ze wszystkich kandyzowane wisienki, hihi.

- dobrze, więc będziemy gotowali razem. ja będę szefem kuchni, a ty będziesz mi podawał różne rzeczy - zachichotała głupkowato objadając się tymi wisienkami. pewnie potem zabrała się za wyjadanie z paczki cukrowych perełek, które tam jeszcze zostały. violet była strasznym żarłokiem i słodyczowym miśkiem, więc gdyby te muffinki, które upiekła były zjadliwe, to pewnie wpieprzyła je wszystkie. tyle, że teraz wiedziała, że matthew smakują, więc postanowiła wszystkie zostawić mu <3 normalnie cud dziewczyna - powinnam mieć swój program, tak jak nigella. w sumie ja jestem ładniejsza od niej, więc myślę, że nawet byłabym lepsza, skoro na dodatek umiem już piec - wzruszyła nieskromnie ramionkami i się uśmiechnęła.

- a co myślisz, że nie umiem gotować i nie mam talentu kulinarnego? - spytał, opierając się tyłkiem o oparcie krzesła, które znalazło się gdzieś w kuchni, bo cały czas tam siedział. jeszcze ją zaskoczy, jeśli, oczywiście będzie chciało mu się marnować swój cenny czas przy garach i ogólnie. przecież może robić tyle ciekawych i pożytecznych rzeczy jakim na przykład jest spanie, prawda? wyczarował sobie z barku butelkę jakiegoś trunku i szklankę, bo pewnie jak zwykle miał zamiar napić się szkockiej, bo nic innego wymyślać mi się nie chce. nalał sobie więc do szklaneczki i popijał ci chwilę. - zgłoś się do jakiegoś programu, że chcesz mieć swój o gotowaniu - wzruszył ramionami, zastanawiając się czy violet tak serio zrobi. - ktoś mi gwizdnął bluzę - wspomniał tylko, bo akurat ją chciał dziś przyodziać. tą bluzę gwizdnęła laurę, oczywiście.

- pewnie ją gdzieś schowałeś i nie pamiętasz gdzie. no, chyba jeśli chodzi ci o bluzę, którą owinęła się lauren jak poszła spać - wzruszyła lekko ramionkami - no i nie wątpię w twój talent kulinarny, ale miło by było, gdybyś mógł mi go udowodnić, prawda? - uniosła jedną brew i uśmiechnęła się, po czym poczęstowała się jedną babeczką przyrządzoną przez siebie. próbowała to jakoś przemielić i połknąć, ale ciastko okazało się zbyt obrzydliwe, więc szybko je wypluła - przecież to jst ohydne! - skrzywiła się patrząc na resztę cudnie wyglądających, aczkolwiek obrzyudliwywch muffinek - dlaczego mnie okłamałeś? nie uwierzę, że ci to smakowało - ścięła go wzrokiem, po czym cały entuzjazm do gotowania i takie tam wyparował gdzieś w kosmos - nie mam talentu do niczego, nie potrafię nic, a próbowałam już prawie wszystkiego - spuściła głowę. nawet się minimalnie zezłościła, bo chyba violet rzeczywiście chciała być do czegoś przydatna i mieć jakiś wyróżniający spośród innych talent. jej ambicje nie wzięły się znikąd, przecież wychowywała się wokół artystów, samych uzdolnionych ludzi, a ona nigdy nie umiała nic :<

spuścił tylko z siebie powietrze, że na dodatek ma jeszcze pretensje, że chciał jej zrobić przyjemność i ogólnie. przyciągnął ją lekko do siebie, po czym ją jakoś miło przytulił, głaskając po plecach. - oj, violet - mruknął pod nosem, opierając podbródek o czubek jej głowy. - zobacz, nie musisz gotować, są od tego ludzie, prawda? ważne, że masz gust - podsumował tylko - a z gust możesz wykorzystać jak chcesz. na przykład możesz zostać jakimś dekoratorem czy coś, nie znam się na tych zawodach - wzruszył lekko ramionami, mając nadzieję, że jej przetłumaczy, że nie musi wcale najlepiej gotować, najlepiej malować i tym podobne rzeczy. - chciałabyś nie mieć gustu i się ubierać jak te które krytykujesz na ulicy? - widocznie obrał taki cel, żeby dostał odpowiedź twierdzącą, a to raczej było pytanie ze zbiorów retorycznych.

- nie - stwierdziła, jak małe naburmuszone dziecko - ale na co mi gust, skoro nie umiem go wykorzystać w sposób twórczy? chciałabym być taka, jak podopieczni mojego taty. każdy z nich ma jakiś unikatowy talent. projektujaą ubrania, malują obrazy, grają, śpiewają, a ja nie umiem nic. od małego chciałam zostać artystką, ale to chyba nie dla mnie. nawet gotować nie umiem, a chciałam być przecież tylko dobrą panią domu. nie chcę być żoną, która nie umie gotować - znów zaczyna xd - ty może to zrozumiesz, ale nasze dzieci chyba wolałyby jeść to, co im przygotowała mama niż żywić się w restauracjach. nic nie umiem, zostało mi więc tylko po prostu dobrze wyglądać - westchnęła ciężko. violet i jej śmiertelnie poważne problemy xd

- do dzieci jeszcze daleko - zauważył, chyba że violet coś przed nim ukrywa! pewnie już nawet ustaliła datę ślubu, liczbę gości weselonych i takie inne. matthew tak sobie właśnie pomyślał, więc tylko zrobił wielkie oczy, ciężko wzdychając. jednak oczywiście nie jakoś pedalsko jak zawsze to podkreślam. - do gotowania też jeszcze masz czas - zauważył po raz kolejny. tak przynajmniej mu się zdawało, prawda. moja siostra nauczyła się gotować w trzy dni, ale kogo to obchodzi w ogóle ; d - możesz przecież projektować jakieś ubrania, kto ci zabrania? próbowałaś tego? - spytał, cmokając ją w skroń. kto wie, może już próbowała, a metjuł o tych próbach wcale nie wie.