Emporio Armani

Odruchowo złapał ją za ramię, bo bał się, że się wywróci czy coś w tym stylu. Zrobił lekko przerażoną minę gdy zobaczył jej wysokie buty. Uwielbiał wysokie buty, ale poprostu jak pomyślał, że mogłaby się wywalic w takich butach to od razu do glowy przyszła mu tylko smierc na miejscu. -No cóż sama powiedziałaś, że robisz z siebie kretynkę przy mnie więc pomyślałem, że to może przez moją obecnośc. -Powiedział patrząc jej w oczy. Czemu on ją przeraża? ;o

popatrz lepiej na swój podpis! ;pp
- dzięki - po tym prawie upadku znowu wyjęła lusterko, rzuciła na siebie okiem i schowała je spowrotem - w sumie masz rację, to przez twoją obecność. wydajesz się być tak poważny, że przy tobie trochę się obawiam powiedzieć coś głupiego, co przynosi w rzeczywistości odwrotny skutek od zamierzenia - wzruszyła ramionami i się uśmiechnęła.

W sensie gif czy tekst, bo nie wiem o co chodzi ;p // Przyglądał jej się jak przeglądała się w lusterku. Zastanawiał się czemu kobiety zawsze muszą wyglądac perfekcyjnie i czemu tak bardzo martwią się o swój wygląd. Uniósł lekko brew do góry. -To przez te garnitury prawda? Wiedziałem, że wyglądam za poważnie. - Skrzywił usta w jakimś niezidentyfikowanym grymasie. -Nie musisz się niczego obawiac. Jestem taki sam jak inni. Tylko poprostu inaczej się ubieram.

gif ;p
- nie, nie wyglądasz za poważnie. mówiłam ci dziś przecież, że wyglądasz bosko - zaśmiała się dość głośno - po prostu myślę, że kiedy poznamy się lepiej, to mi przejdzie, więc się mną nie przejmuj - uśmiechnęła się i odgarnęła grzywkę z czoła.

Zaczął jej się bacznie przyglądac. -Myślalem, że już się znamy. -Powiedział i się uśmiechnął. Przyglądał się jak odgarnia sobie grzywkę. -Tak w ogóle to Ty mnie podrywasz czy mi się totalnie wydaje? -Uniósł jedną brew i skrzyżował ręcę na klatce piersiowej. -Bo z tego co zauważyłem to cały dzień prawisz mi komplementy. -Uśmiechnał się.

- nie pochlebiaj sobie, stary. ja jestem zajęta, tak? ty też jesteś zajęty, tak? oboje jesteśmy zajęci, więc to nawet nie wchodzi w grę. poza tym lubię cię, dlatego prawię ci komplementy. nie można sobie mówić już miłych rzeczy po kumpelsku? - uniosła jedną brew i zaśmiała się.

Zaśmiał się. -Oczywiście, że można. Nigdy nie powiedziałem, że nie. -Poklepał się po kieszeniach spodni i odchrząknął lekko. -Nie zrozum mnie skarbie źle, ale Ci ludzie już chyba chcą zamknąc ten sklep. W końcu jest niedziela wieczór. -Uśmiechnał się. -A ja już muszę leciec do domu. -Spojrzał na nią z uśmiechem,

- och, rzeczywiście, zasiedzieliśmy się trochę - zerknęła na zegarek - obawiam się, że ja też muszę lecieć. chcę trafić do domu, zanim się ściemni - odwzajemniła uśmiech, potem pocałowała go w policzek na pożegnanie - to w takim razie do zobaczenia.

-Do zobaczenia. -Powiedział i ruszył w swoją stronę.