All Saints

Po zakupach u Bendela wpadła jeszcze tu szukała szpilek do sukienki które widziała w necie 

podobno zakupy poprawiają humor każdej kobiecie. mi nie, w sumie, bo ciężko mi znaleźć coś, co by mi się spodobało. no ale nieważne, właśnie dlatego blair tu przyszła, że uznała, że musi sobie poprawić humor. chodziła więc między tymi wszystkimi regałami, półkami, wieszakami, w sumie nie wiem co jest w tym sklepie. no i próbowała znaleźć coś, co by jej się spodobało, a pewnie takich rzeczy było niemało.

oczywiście, że zakupy poprawiają humor kobietom! violet przynajmniej wychodziła z takiego założenia i w zakupowym szale łaziła szybkim krokiem i brała wszystko, co jej się podoba. ubrań było już sporo, więc pewnie zajmie przymierzalnię na milion godzin. ale mniejsza z tym. w pewnym momencie szukając wzrokiem kolejnych kąsków, wpadła przez przypadek na blair - przepraszam - rzekła uprzejmie, podnosząc z ziemi jakąś sukienkę. po chwili zorientowała się, że miała kraksę z blair we własnej osobie. dawno się nie widziały, więc violet ucieszyła się na jej widok - blair! nie widziałam cię całe wieki. co tam u ciebie? - pewnie cmoknęła ją w policzek na powitanie.

- cześć - uśmiechnęła się lekko, odwieszając jakąś bluzkę na wieszak i biorąc inny rozmiar. - wszystko w porządku - odparła wymijająco. - a u ciebie? - zapytała, przyglądając jej się. faktycznie dość dawno się nie widziały, dlatego też blair pewnie spodziewała się, że violet zaraz zasypie ją masą opowieści. nawet by jej to odpowiadało, bo przynajmniej ona nie musiałaby zbyt wiele mówić.

violet byłaby pewnie zdolna do zamęczania swoimi zanudzającymi i mało istotnymi opowieściami wszystkich wokół, kiedy miała dobry humor - mój tata przyjeżdża dziś wieczorem! - pisnęła i podskoczyła z radości. kolejny dowód na to, że violet to tatusiowa córeczka. choć w sumie nie trzeba nawet tego udowadniać, bo to i tak oczywiste ;p - chcę kupić jakąś ładną sukienkę, żeby ładnie wyglądac - pokiwała głową z uśmiechem na twarzy - która jest odpowiedniejsza na kolację z ojcem? klasyczna czarna z białą koronką, czy ta, w kwiaty? - podstawiła blair obie pod nos - a tak poza tym to słyszałam, że zemściłaś się na tonym? - uśmiechnęła się diabelsko - wiedziałam, że w końcu to zrobisz. w sumie dobrze zrobilaś - znów ciekawska violet wtrąca się w nie swoje sprawy :<

- nie zrobiłam dobrze - powiedziała tylko, przyglądając się dwóm sukienkom, które pokazała jej violet. - czy ja wiem? chyba raczej ta - wskazała na kwiecistą, po czym wygrzebała z wieszaka jakąś ładną spódnicę, ale niestety, była nie w jej rozmiarze. coraz częściej zaczynała myśleć, że powinna ubierać się w działach dziecięcych, żeby trafić z rozmiarem. ;p odgoniła jednak od siebie tą myśl, bo dzisiaj był poniedziałek, a od każdego poniedziałku obiecywała sobie, że zacznie się dobrze odżywiać i takie tam. no ale zaburzenia łaknienia siedzą chyba w psychice i wbrew pozorom to nie jest takie proste. :c

- zrobiłaś. w końcu sam mógł poczuć na własnej skórze jak to jest być zdradzonym, co nie? z resztą chyba nie powinnam się wtrącać, to nie moja sprawa, przepraszam - uśmiechnęła się przepraszająco i zaczęła oglądać jakieś firankowe legginsy <333 ach, och. albo dwurzędowe płaszczyki w pepitkę, takie jak te alexandra mcqueen'a <3 xd - tak szczerze mówiąc, to bardziej brałam pod uwagę tę czarną...jednak chyba wezmę obie - lekko wzruszyła ramionkami. -

- gdybym go nie zdradziła, to może przynajmniej by nie wyjechał - mruknęła, chyba bardziej do siebie niż do niej. - ta czarna też jest ładna - przytaknęła, przyglądając się jakiejś sukience na wieszaku. pewnie była oliwkowa, bo ostatnio mam ochotę na oliwkowe sukienki, chociaż ich nie znoszę. xd rzuciła okiem na metkę, a że cena też była dość przystępna, to pewnie postanowiła ją kupić.

- wyjechał? zapytana trochę zdziwiona. no coś ty! - jednak potem zorientowała się, że znów się wtrąca, więc przymknęła swój dzióbek - przepraszam, miałam się nie wtrącać. ale co? obraził się? - nie wytrzymała w swoim postanowieniu. ona chyba się już będzie zawsze i wszędzie do wszystkiego mieszać ;p takie to ciekawskie stworzonko :>

chyba violet udało się odrobinę ją rozbawić, bo uśmiechnęła się i to nie z przymusu.
- znalazł jakąś tam pracę w kanadzie i stwierdził, że rodzina jest dla niego najważniejsza. no i uznał, że to najlepsze rozwiązanie, bo przynajmniej będziemy mogli o sobie zapomnieć - wzruszyła ramionami, podchodząc do jakiegoś lusterka i przykładając do ciała jedną z sukienek, żeby sprawdzić jak mniej więcej będzie w niej wyglądać.

- ta jest śliczna, do twarzy ci w takim kolorze - uniosła kciuk w górę i uśmiechnęła się szeroko, kiedy blair przykładała do ciała jedną z sukienek - rodzina najważniejsza? jaki się z niego nagle świętoszek zrobił - prychnęła pogardliwie - to trochę przykre, że ci się nie układa. ale nie myślałaś na przykład o ian'ie? zawsze to jakieś pocieszenie chyba co nie? - zachichotała głupiutko. no i cały czas się wtrąca, chociaż obiecała sobie, że nie będzie! powinna chyba czasem ugryźć się w język, toteż skarciła się w myślki. ale co ona to poradzi, że zawsze wszystko musi wiedzieć? :<

- taak, chyba ją kupię - pokiwała głową, po czym poszła w stronę wieszaków, które jakoś przegapiła, na kolejne łowy. - z ianem tylko się przyjaźnię i nic poza tym - zdała sobie sprawę, że musiało to dziwnie zabrzmieć, skoro zdradziła z nim tony'ego. - poza tym chyba nie czułabym się w porządku wobec florence. podobno jest z cameronem, czy jak mu tam, ale i tak odnoszę wrażenie, że nadal czuje coś do iana. poza tym nie chcę szukać nikogo na siłę, czy tylko dla pocieszenia - dodała jeszcze. pewnie na jakiś czas będzie miała dosyć związków, chociaż już po tych kilkunastu dniach zaczynała doskwierać jej samotność, no ale!

- czy ty też masz wrażenie, że to wszystko jest popieprzone? jeszcze niedawno się tutaj wszyscy lubili, chodzili na dzikie imprezy całą paczką, a teraz? wszyscy się ze sobą żrą, boją się do siebie odezwać przez te dziwne relacje wszystkich ze wszystkimi. to chore - prychnęła pogardliwie. jej łatwo może było mówić, bo jej się wszystko układało. jednak miała poniekąd trochę racji, przynajmniej sama tak uważała ;p - niektórych ludzi stąd, to ja po prostui nie potrafię zrozumieć - tak podsumowała swoją wypowiedź, po czym westchnęła ciężko, oglądając jakąś bluzkę z żabotem.

- wszystko zaczęło się chrzanić odkąd... właściwie sama nie wiem odkąd, ale wiem, że teraz może być już tylko lepiej - powiedziała zdecydowanym tonem. - oby tylko heather jak najszybciej wypuścili ze szpitala - westchnęła. - bo wiesz, że znów tam jest, prawda? - przez przypadek zrzuciła jakąś bluzkę z wieszaka, więc szybko ją podniosła i oparła się o ścianę.

- no co ty! - jej oczy powiękrzyły się dwukrotnie. wiedziała, że heather była w szpitalu, jednak nie miała pojęcia, że trafiła tam drugi raz! - ale dlaczego? znów chciała sobie coś zrobić? - zaczęła się nawet martwić. w sumie codziennie się o kogoś martwiła, bo niemal codziennie dowiadywała się o jakiśtam cudzych problemach - to straszne. jak się czuje? wszystko z nią w porządku, tak? kiedy ją ostatni raz widziałam wyglądała strasznie. mam nadzieję, że teraz jej lepiej. chociaż jak może być lepiej, skoro znów leży w szpitalu?!

- nie brała lekarstw i nie chciała nic jeść, więc jej się pogorszyło. jest strasznie słaba. i uparta - nie mogła sobie tego darować, bo heather faktycznie była uparta. powiedziała też violet gdzie heather dokładnie leży, zapłaciła za zakupy i poszła, bo na razie ja też muszę lecieć ;**